Πιερ Πάολο Παζολίνι,
«Προφητεία».
«Στον Ζαν - Πολ Σαρτρ
που μου διηγήθηκε την ιστορία
του Αλή με τα γαλάζια μάτια».
(«Ποίηση σε σχήμα Τριαντάφυλλου»,
Πρόλογος Στέφανος Ροζάνης,
μετάφραση Ανδρέας Ριζιώτης,
θα αγωνίζεσαι μόνο για το μισθό;/
Δεν το βλέπεις πως ετούτοι εδώ θα σε λατρέψουν;/
Σχεδόν σαν ένα αφεντικό./
Θα σου ’φέρναν απάνω,/
Θα σου ’φέρναν απάνω,/
από την αρχαία τους περιοχή,/
φρούτα και ζώα, τα σκοτεινά τους/
φετίχ, να τα καταθέσουν/
φετίχ, να τα καταθέσουν/
με περηφάνια τελετουργική/
στις καμαρούλες σου του 1900,/
ανάμεσα στο ψυγείο και την τηλεόραση,/
γοητευμένοι από τη θεότητα σου,
Εσύ, των επιτροπών Διοίκησης,/
Εσύ, των επιτροπών Διοίκησης,/
εσύ, της Συνομοσπονδίας των εργατών,
θεότητα σύμμαχος,/
θεότητα σύμμαχος,/
στον θαυμαστό ήλιο του Βορρά./
Στη Γη τους με τις/
φυλές τις διαφορετικές, η σελήνη καλλιεργεί/
φυλές τις διαφορετικές, η σελήνη καλλιεργεί/
μιαν εξοχή που εσύ/
μάτια τους προμήθεψες./
μάτια τους προμήθεψες./
Στη Γη τους με τα Κατοικίδια/
Ζώα, η σελήνη είναι η δασκάλα των ψυχών που εσύ/
‘έχεις μάταια εκσυγχρονίσει. Ά, μα ο γιος γνωρίζει:/
η χάρη της γνώσης/
είναι ένας άνεμος που αλλάζει κατεύθυνση, στον ουρανό./
Ίσως τώρα φυσάει από την Αφρική/
κι εσύ αφουγκράζεσαι αυτό που από τη χάρη ο γιος γνωρίζει./
(Αν δεν χαμογελάει είναι η γιατί η ελπίδα γι΄ αυτόν/
δεν ήταν το φως, παρά η λογική./
Και το φως του αισθήματος/
της Αφρικής, που αναπάντεχα/
σκουπίζει την Καλαβρία, ας είναι/
ένα σημάδι χωρίς νόημα, που αξίζει/
για το μέλλον!). Να:/
εσύ Θα πάψεις να αγωνίζεσαι/
για το μισθό και θα οπλίσεις το χέρι των Καλαβρέζων./
Ο Αλή με τα Γαλάζια Μάτια,/
Ο Αλή με τα Γαλάζια Μάτια,/
ένας από τους τόσους γιους των γιων,/
θα κατεβεί από το Αλγέρι, πάνω σε καράβια/
με πανιά ή κουπιά. Θα είναι/
μαζί του χιλιάδες άνθρωποι/
μικρόσωμοι και με τα μάτια/
των φτωχών σκύλων των πατεράδων/
πάνω στις βάρκες τις φτιαγμένες στα Βασίλεια της Πείνας./
Θα φέρουν μαζί τους τα μωρά,/
το ψωμί και το τυρί, στα λαδόχαρτα της Δευτέρας του Πάσχα./
Θα φέρουν τις γιαγιάδες και τα γαϊδούρια,/
πάνω στις τριήρεις τις κλεμμένες στα αποικιακά λιμάνια./
Θα ξεμπαρκάρουν στον Κρότωνα, στο Πάλμι,/
κατά εκατομμύρια, ντυμένοι με ασιατικά/
κουρέλια και με αμερικανικά πουκάμισα./
Μεμιάς οι Καλαβρέζοι θα πουν/
όπως αλήτες σε αλήτες:/
«Να οι παλιοί αδερφοί,/
με τους γιους και με το ψωμί και το τυρί!»./
Από τον Κρότωνα και το Πάλμι θ’ ανεβούν/
στη Νεάπολη, κι από κει στη Βαρκελώνη,/
στη Θεσσαλονίκη και στη Μασσαλία,/
στις Πολιτείες της Διαφθοράς./
Ψυχές και άγγελοι, ποντίκια και ψείρες,/
με σπέρμα της Αρχαίας Ιστορίας,/
θα πετάξουν μπροστά στους νέγρους./
Αυτοί πάντα ταπεινοί/
αυτοί πάντα αδύναμοι/ αυτοί πάντα φοβισμένοι/
αυτοί πάντα κατώτεροι/
αυτοί πάντα ένοχοι/
αυτοί πάντα υπήκοοι/
αυτοί πάντα μικροί,/
αυτοί, που δε θέλησαν ποτέ να γνωρίσουν,/
αυτοί που είχαν μάτια μόνο για να παρακαλούν,/
αυτοί που έζησαν σα ληστές,/
στο βάθος της θάλασσας, αυτοί που έζησαν σαν τρελοί/
στη μέση τ’ ουρανού,/
αυτοί που φτιάξανε/ νόμους έξω από το νόμο,/
αυτοί που προσαρμόστηκαν/
σ’ έναν κόσμο κάτω από τον κόσμο/
αυτοί που πίστεψαν/
σ’ έναν θεό δούλο του θεού,/
αυτοί που τραγούδησαν/
στις σφαγές των βασιλιάδων,/
αυτοί που χόρεψαν/
στους πολέμους των αστών,/
αυτοί που προσευχήθηκαν/
στους εργατικούς αγώνες.../
...καταθέτοντας την τιμιότητα/ των χωριάτικων θρησκειών,/
ξεχνώντας την τιμή
του υποκόσμου,/
του υποκόσμου,/
προδίνοντας την ειλικρίνεια/
των βαρβαρικών λαών/
πίσω από τους δικούς τους Αλή με τα Γαλάζια/
Μάτια - θα βγουν κάτω από τη γη για να ληστέψουν -/
θ’ ανέβουν από το βάθος της θάλασσας για να σκοτώσουν -/
θα κατεβούν από τα ύψη του ουρανού/
για ν’ αρπάξουν - και για να μάθουν στους συντρόφους/
εργάτες τη χαρά της ζωής -/
για να μάθουν στους αστούς/
τη χαρά της ελευθερίας -/
για να μάθουν τους χριστιανούς/
τη χαρά του θανάτου/
-θα καταστρέψουν τη Ρώμη/
και πάνω στα ερείπιά της/
θα καταθέσουν το σπόρο/
της Αρχαίας Ιστορίας./
Ύστερα με τον Πάπα και με το κάθε άγιο μυστήριο/
θα πάνε σαν τους τσιγγάνους/
τον ανήφορο προς τη Δύση και το Βορρά/
με τις κόκκινες σημαίες/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου