Ψίχουλα ελπίδας στην Κομοτηνή

Ήταν με τρύπια και κουρελιασμένα ρούχα
τα μάτια του χαμηλά στη γη
να ψάχνουν ψίχουλα ελπίδας
Τον κοίταξα και ένιωσα τύψεις που ήμουν άνθρωπος.

Πιο πέρα συνάντησε ένα κάδο με σκουπίδια
Σταμάτησε και άπλωσε τα χέρια του
να πιάσει την τύχη.

'Άδειος από ελπίδα κάθισε σε ένα παγκάκι
και κοίταζε τον ήλιο που φόραγε τα καλά του.
Κόκκινος όσο ποτέ έπαιζε παιχνίδια στη φτώχεια του.

Τότε τον ρώτησα πως τον λένε
μου  απάντησε "άνθρωπο"
Το δικό μου όνομα το είχα ξεχάσει
Α! ναι Απάνθρωπο!

Ηρώ Κακαζάνη  "ΗΝΕΜΟΕΣΑ"
Από την τοπική εφημερίδα "Ο Χρόνος" Κομοτηνή

Αριστοφάνης

Για τον Ποσειδώνα.
Άνακτα Ποσειδώνα αλογάρη,
που το χρεμέτισμα των ίππων,
κι ο καλπασμός τους σου αρέσει,
και τα γρήγορα εμβολούχα,
τα πλοία τα πλουτίζοντα,
και των παλικαριών το ξεσυνέρισμα,
που λάμπουν μέσα στ' άρματα,
και στην κακοτυχιά τους,
Έλα έλα στο Χορό μας χρυσοτρίαινε θεέ,
άρχοντα των δελφινιών, λατρευόμενε στο Σούνιιο,
Γερούσιε, του Κρόνου γιέ,
στο Φορμίωνα αγαπητέ πιό από τους άλλους θεούς,
και στους Αθηναίους για τις,
νίκες τους τις πρόσφατες.

Για την Αθηνά.
Πολιούχα Παλλάδα Άνασσα,
της ιερότερης πόλης από όλες,
της πρώτης στη δύναμη,
στους ποιητές και στον πόλεμο,
Αθηνά μας προστάτισσα,
Έλα έλα πάρε μαζί σου και έχε
τη συνεργό βοηθό μας,
σε εκστρατείες και μάχες,
τη Νίκη, του Χορού μας τη συντρόφισσα
και των εχθρών μας, μαζί κυνηγήτρα.