Επάνω στην πασχαλινή, την πιό μεγάλη σχόλη
με τίποτα δεν θαπρεπε κανείς να χαλαρώσει
γιατί, παιδιά, θα κοιμηθεί όπως θα έχει στρώσει...
Πάνε του Επιταφίου, φευ, οι ακολουθίες
πάνε τα τραπεζώματα, πάνε και οι οβελίες!
Εντός μας πια το Αγι Φως, κι η Ανάσταση εντός μας
τ αυγά μας θα τσουγκρίσουμε με τον εαυτό μας..
Οι σκέψεις μόνο λεύτερες πετούν ψηλά και φτάνουν
σ αυτούς που δυσκολεύονται ακόμη ν ανασάνουν
σ όσους γίνανε θύματα δράματος, φευ, αφάτου
και στο κατώφλι ξαφνικά βρέθηκαν του θανάτου
Φέτος το Πάσχα νιώσαμε όλοι μας στο πετσί μας
από τι εύθραυστο γυαλί είναι η ζωή μας
τι είν η ζωή και ο θάνατος; Μια τρίχα τα χωρίζει
κι η Γη μπορεί χωρίς εμάς αιώνια να γυρίζει
Μα είν αυτό το εφήμερο και το πεπερασμένο
που κάνει πιο μεθυστικό τ άρωμα απ τ' ανθισμένο
κλαδάκι κάθε νεραντζιάς έξω απ το παραθύρι
και πιό γλυκιά κάθε γουλιά κρασί μεσ το ποτήρι..
Ας πιούμε, φίλοι, στή ζωή Στο χώμα κι αν τη χώσουν
βλαστάρια ελπίδας τρυφερά στο μνήμα θα φυτρώσουν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου