Καλά Χριστούγεννα και ευτυχές το Νέο Έτος. Happy End ! Απόσπασμα από Χριστουγεννιάτικο Διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

............................................

'Οταν οι γείτονες της θεια-Κυρατσώς της Μιχάλαινας εξύπνησαν μετά τα μεσάνυχτα δια να υπάγουν εις την εκκλησίαν, της οποίας οι κώδωνες εκλάγγαζον θορυβωδώς, πόσο εξεπλάγησαν, ιδόντες την οικίαν της φτωχής χήρας, εκεί όπου δεν εδέχοντο τα παιδία να τραγουδήσουν τα Χριστούγεννα αλλά τα απέπεμπον με τας φράσεις "δεν έχουμε κανένα", και "τι θα τραγουδήστε από μας", κατάφωτον, με όλα τα παραθυρόφυλλα ανοικτά, με τας υέλους αστραπτούσας, με την θύραν συχνά ανοιγοκλεινομένην, με δύο φανάρια ανηρτημένα εις τον εξώστην , με ελαφρώς διερχομένας σκιάς, με χαρμοσύνους φωνάς και θορύβους. Τι τρέχει; Τι συμβαίνει; Δεν ήργησαν να πληροφορηθώσιν. Όσοι δεν το έμαθαν εις την γειτονιάν, το έμαθαν εις την εκκλησίαν. Και όσοι δεν επήγαν εις την εκκλησίαν, το έμαθον από τους επανελθόντας οίκαδε την αυγήν, μετά την απόλυσιν της θείας λειτουργίας. Ο ξενιτευμένος γαμβρός, ο από εικοσαετίας απών, ο από δεκαετίας μή επιστείλας, ο από δεκαετίας μη αφήσας που ίχνη, ο μη συναντήσας που πατριώτην, ο μή ομιλήσας από δεκαπενταετίας ελληνιστί, είχε γυρίσει πολλά μέρη εις τον Νέον Κόσμον, είχε εργασθή ως υπερργολάβος εις μεταλλεία και ως επιστάτης εις φυτείας,, κ' επανήλθε με χιλιάδας τινάς ταλλήρων εις τον τόπον της γεννήσεώς του, όπου επανεύρε ηλικιωθείσαν, αλλ' ακμαίαν ακόμη, την πιστή του μνηστήν. Εν μόνο είχε μάθει, προ δεκαπέντε ετών, τον θάνατον των γονέων του. Περί της μνηστής του είχε σχεδόν πεποίθησιν ότι θα είχεν υπανδρευτεί προ πολλού. εν τούτοις διετήρει αμυδράν τινα ελπίδα. Εκ δεισιδαίμονος φόβου, όσο επλησίαζεν εις την πατρίδα του, τόσον εδίσταζε να ερωτήση απ ευθείας περί της μνηστής του, μη δίδων άλλως γνωριμίαν εις κανένα των πατριωτών του, όσους τυχόν συνήντησεν άμα φθάσας εις την Ελλάδα. Επροτίμα ν' αγνοή τί έγινεν η μνηστή του, μέχρι της τελευταίας στιγμής, καθ' ήν θ' απεβιβάζετο εις τον τόπον της γεννήσεώς του και θα προσήρχετο εις ευλαβή επίσκεψιν εις το ερείπιον, όπου ήτο άλλοτε η πατρώα οικία του.

***

Μετά τρείς ημέρας, τη Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν, ετελούντο, εν πάσει χαρά και σεμνότητι, οι γάμοι του Ιωάννου Ευσταθίου Μοθωνιού μετά της Μελαχροινής Μιχαήλ Κουμπουρτζή.

Η θεια-Κυρατσώ, μετά τόσα έτη, εφόρεσεν, επ' ολίγας στιγμάς, χρωματιστήν "πολίτικην" μανδήλαν, δια να ασπαστή τα στέφανα. Και την παραμονή του Αγίου Βασιλείου εσπέρας, ισταμένη εις τον εξώστην, ηκούσθη φωνούσα προς τους διερχόμενους ομίλους των παιδιών:

- Ελάτε, παιδιά, να τραγ'δήστε!