Ελληνική γλώσσα από Κώστα Λεμονή

Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον και τονωτικό για το ηθικό μας, αλλά και για να αναλογιστούμε ίσως οτι είναι εξαιρετικά σημαντικό, όποια θέση κι αν κατέχουμε, να αγαπάμε και να καλλιεργούμε αυτή τη γλώσσα στην οποία ίσως και να χρωστάμε όλη μας την ύπαρξη.
Προς το τέλος είναι που αποκτά ενδιαφέρον...
Hellenic Quest λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους.
Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας..
Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o Πρόεδρος της οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά: Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει
καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων. Άλλη συναφής εκδήλωση: Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων. Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες.
Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως ..

«Πέντε Στρατιώτες» (Σημειωματάριο Πολέμου)

«(...) Αναγκάστηκα να αμυνθώ για τη ζωή μου

(...) Προχωρήσαμε όλοι μαζί

αναγκαστικά σφιχτοδεμένοι

με αλλαγμένες καρδιές

από στήθος σε στήθος.

Δεν είχαμε δικαίωμα να μιλήσουμε.

Γυρίσαμε σχεδόν μαζί τα μάτια στο βάθος του ορίζοντα

Χίλια πουλιά ασύνταχτα σβήναν.

Είχαμε ήδη διανύσει περπατώντας μεγάλη απόσταση.

Μπορέσαμε να διακρίνουμε την κόκκινη πινακίδα.

Υποθέσαμε πως μπορεί να σημαίνει το σύνορο 

που χωρίζει το παρόν απ' το μέλλον (...)

Πέντε αμούστακοι στρατιώτες του Δεκεμβρίου 

δρασκελίσανε με τόση αγάπη το σύνορο του θανάτου».

Με λένε Παύλο Φύσσα από τον Περαία...

Έγινε ο κόσμος μια μεγάλη φυλακή/

κι εγώ ψάχνω έναν τρόπο τα δεσμά να σπάσω.

Έχω ένα μέρος που με περιμένει εκεί,

σε μια πολύ ψηλή κορφή πρέπει να φτάσω.

Γι' αυτό απλώνω ξανά πολύ ψηλά τα δυο μου χέρια,

για να κλέψω λίγο φως από τα λαμπερά αστέρια.

Δεν αντέχω εδώ κάτω και κοντεύει να με πνίξει

των ανθρώπων η μιζέρια τόσο, όσο κι η θλίψη.

Δεν αντέχω άλλο κι όλοι αυτοί δε μου ταιριάξαν,

πήρα τ' άλλο μονοπάτι κι όχι αυτό που μου χαράξαν.

Ήταν δύσβατο, σκληρό και με παγίδες πολλές,

αγάπες σκάρτες και φίλοι φαρμακερές οχιές.

Είχε τέρατα με παράξενες στολές

που παραμονεύαν πάντοτε κρυφά μεσ' στις σκιές,

Μην κοντοσταθείς αν πρόκειται να ακολουθήσεις,

τα δόντια σφίξε γερά και μη δακρύσεις.

Εγώ το πήγα και το έφτασα στο τέρμα

κι όπως γράφουν στα βιβλία οι παλιοί σοφοί,

όταν θα φτάσει ο ήλιος στο τελευταίο γέρμα,

θα βάλουνε φωτιά από ψηλά οι αετοί.

Για όσους με πρόδωσαν με πίσω μαχαιριές θέλω να ξέρουν ότι

σιγά μην κλάψω.

Και για αυτές τις αγάπες  τις παλιές θέλω να ξέρουν ότι

σιγά μην κλάψω.

Κι όσοι μ' απείλησαν με πύρινα δεσμά θέλω να ξέρουν ότι

σιγά μη φοβηθώ.

Να 'ρθούνε να με βρουν στην κορυφή ψηλά, τους περιμένω και

σιγά μη φοβηθώ.

Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά,

να μην τολμήσω να κοιτάξω τα αστέρια,

μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά,

πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια.

Θέλουνε τώρα να μου φτιάξουν μια φωλιά,

που εκεί πάνω της το φόβο, την ασχήμια

κι ένα κλάμα γοερό και μια αλυσίδα βαριά,

κουβαλάει την κατάρα των θεών και τη βλαστήμια.

Δε θα δακρύσω μια και δε θα φοβηθώ.

Δε θα αφήσω να μου κλέψουν τα όνειρα μου,

ελεύθερα, ψηλά, πολύ ψηλά πετώ

κι όλοι ζηλεύουν τα περήφανα και αδέσμευτα φτερά μου.

Και περιμένω κι άλλα αδέρφια για να ‘ρθουν

σ' αυτήν την κορυφή που όλους περιμένει,

αρκεί να μη δακρύσουν και να μη φοβηθούν

σ' αυτήν την έξυπνη απάτη, την καλοστημένη/.

Μια τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθάνεις/

Όμορφα κι όρθιος σε δημόσια θέα

Με λένε Παύλο Φύσσα από τον Περαία

Ελληνας μ' ό,τι συνάδει αυτό - όχι μια σημαία, μελανοχίτωνας γόνος του Αχιλλέα και του Καραϊσκάκη -

Κι αν ξέρω κάτι είναι πως γεννήθηκα ήδη

με δυο καταδίκες βαριές πάνω στην πλάτη

Δυο φτερά από γέννα πάνω στο σώμα μου ραμμένα

που δυστυχώς φτερουγίζουν μόνο μέσ' απ' την πένα

και κάνουν γύρω μου να μοιάζουν μάταια

ειδικά όσα θυσιάστηκαν για μένα…

Μα,

Δεν θυσιάζω τίποτα που θυσιάζεται

Δεν θυσιάζομαι για όποιον θυσιάζει

Μάλλον θα φταίει που τα πάντα ασπάζομαι

Ισως να φταίει η επόμενη μέρα που πλησιάζει

Γι αυτό σου λέω, όλα καλά ηρέμησε

τα ζόρια σου, τα ζόρια μου

Κοίτα ψηλά τ' αστέρια

Απόψε μοιάζουν να' ναι τόσο φωτεινά

Το θέμα είναι να παίζεις τη μπάλα σωστά στα χέρια

Τραβάει ο καθένας μάγκα μου τα ζόρια του

και κουβαλάει το δικό του το σταυρό

Τί με ρωτάς πως περνώ, τί να σου πω;

Δόξα τα λεφτά, έχουμε θεό…/

Τα πράγματα βαίνουν καλώς;

Κ.Π.Καβάφης
Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X.
Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Aποικία
δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν' επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.
Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.

«Οτι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην αποικία/
δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,/
και μ' όλο πού οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός /
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή./
Ομως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία /
είναι που κάμνουνε μια ιστορία /
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί /
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ /
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι, /
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,/
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν, /
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής./
Εχουνε και μια κλίσι στες θυσίες./
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·/
η κατοχή σας είν' επισφαλής:/
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες (...)».
 «Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία, /
 κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς, /
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία, /
να δούμε τι απομένει πια, μετά /
τόση δεινότητα χειρουργική».

Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ/ 

Μπέρτολντ Μπρεχτ : «Γενιές σημαδεμένες»

«Όλα κινούνται φίλε μου...»  «(...)Οι τραπεζίτες και γύρω τους του κράτους τα τσιράκια, οι γκόμενες, οι γλείφτες και οι ρουφιάνοι. Αυτή πρέπει αιώνια να είναι η παγκόσμια τάξη κι ο άνθρωπος να μην τολμά να την αλλάξει. Όμως όλα κινούνται φίλε μου»...  Ένα απόσπασμα από τις «Γενιές σημαδεμένες», τη συγκλονιστική ροκ όπερα - με μελοποιημένα κείμενα του Μπ. Μπρεχτ .  Εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, δεκάδες απ' αυτούς όρθιοι, την παρακολούθησαν. Λόγος και ήχος αιχμηρός, σκληρός, όπως και η ζωή των κολασμένων της Γης να στροβιλίζονται σαν σίφουνας στα καλντερίμια της ανθρώπινης ιστορίας. Κάνοντας εκείνο το «κλικ» στο υποσυνείδητο, που έρχεται να σφραγίσει τη συνειδητοποίησή σου. Μπολιάζοντας μεγάλες αλήθειες. Δυνατές, ξεχωριστές στιγμές μέσα σου. Για τον πόλεμο που «γεννιέται από την ειρήνη τους σαν το παιδί από τη μητέρα». Αλλά και πριν «καιρό πολύ προτού τα βομβαρδιστικά φανούν πάνωθέ μας ήτανε κιόλας οι πολιτείες μας ακατοίκητες.

Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου

Κώστας Βάρναλης

Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
ούλοι δούλοι αφεντικό και μ' αφήναν νηστικό
και μ' αφήναν νηστικό
Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
και με κάμα και βροχή ώσπου μου `βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά
του χωριού την εκκλησιά
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα `ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
θα `ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι
όργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ
για τ' αφέντη το φαί
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...
Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
άλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...

Μελίτα Αδάμ : "Ιστορίες από τη γειτονιά μου και... λίγο παραπέρα"

"Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω, τη ρεζέρβα κι ό,τι έχεις θα σου πάρω"... Σύνθημα που τραγουδούσαν, σε ρυθμό μοντέρνου τραγουδιού του Τσιτσάνη οι σαλταδόροι (λεπτομέρειες στο βιβλίο της Μελίτας).
Καταμεσήμερο ήταν, είχε ψιλοβρέξει, και ένα γερμανικό αυτοκίνητο φορτωμένο αργοκυλούσε με κατεύθυνση προς την Αθήνα. Ευκαιρία για τον σαλταδόρο να δράσει. Με μαχαίρι σκίζει τους σάκους που είχε το φορτηγό στην καρότσα του με αποτέλεσμα η Πατησίων να γεμίσει πατάτες. Μάννα εξ ουρανού για τους περαστικούς που μαζεύουν πατάτες και το σκάνε τρέχοντας. Στο πεζοδρόμιο μια γυναίκα προχωρεί κρατώντας στην αγκαλιά της ένα μωρό και από το άλλο της χέρι σέρνει ένα αγοράκι, θα 'ταν δεν θα 'ταν επτά χρονών. Το μικρό σκύβει, και από την άκρη του πεζοδρομίου μαζεύει μια πατάτα που είχε κυλήσει. Το φορτηγό σταματάει. Κατεβαίνουν οι στρατιώτες με προτεταμένα όπλα και απαιτούν από όσους έπιασαν να επιστρέψουν τις πατάτες. 'Έτσι και γίνεται εκτός από το μικρό αγόρι που αυθόρμητα κρύβει τ χεράκι με την πατάτα πίσω από την πλάτη του. Ο Γερμανός το βλέπει και σπεύδει τρέχοντας να πάρει την πατάτα σπάζοντας το πεινασμένο μικρό χεράκι. Τα πάντα πάγωσαν. Οι στριγκλιές του παιδιού χαράκωσαν τον νου κάθε νοήμονος ανθρώπου. Κάποιος βρέθηκε να σιγοψυθιρίσει: "Τι να κάνουν και αυτοί! Στρατιώτες είναι κι αν δεν παραδώσουν άθικτο το φόρτωμα που μεταφέρουν, απειλούνται με ποινή θανάτου". Κανείς δεν τον άκουσε. Ένας νεαρός που πέρναγε δίπλα του, τον έφτυσε. Παρόμοια επεισόδια ήταν συχνά.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Μελίτας Αδάμ "Ιστορίες από τη γειτονιά μου και... λίγο παραπέρα" Κυψέλη 1919-1959. Σελίδα 153-154. Συνεχίζεται με άλλο απόσπασμα για το "ντου" των αδέσποτων παιδιών....
Η Μελίτα Αδάμ είναι ένας άνθρωπος που δεν το βάζει κάτω. Δεν αναγνωρίζει το χρόνο ως σκόρο που φθείρει τον άνθρωπο. Τον αντιπαλεύει ψάχνοντας μέσα στο απέραντο εύρος του και στις ψυχές των ανθρώπων που έχουν υγιή μνήμη δυνατές αληθινές ιστορίες καθημερινής ζωής στα δύσκολα χρόνια, ιστορίες αγάπης, φιλίας, έρωτα, αγώνα για την ζωή και την λευτεριά για την επιβίωση. Η Μελίτα είναι ένας εμφανής αφανής ήρωας που ενώνει με την ποιητική της γραφή τις μνήμες, τις καρδιές και τις ψυχές κοινών ανθρώπων. Την χρειαζόμαστε κοντά μας, να μας εμψυχώνει και να μας θυμίζει ένα παρελθόν που με αναλογίες είναι και παρόν... Να είναι πάντα καλά.
Χρήστος Ρουμελιώτης
Κυψέλη, Αθήνα 23/9/2013

Έργα της Μελίτας Αδάμ

1. Ειμαρμένη, Ποιήματα (1984)
2. Γιαγιά Μέλη, Αφήγημα (1996)
3. 60 χρόνια Οδηγισμού στη Νέα Φιλαδέλφεια (1996)
4. Βήματα στην ομίχλη, Ποιήματα (1977)
5. Αφιέρωμα στη γυναίκα, Μπροσούρα (2002)
6. Ψηλαφώ την ψυχή μου, Ποιήματα (2004)
7. Η ζωή μου στο Χαμάμ, Νουβέλα (2005)
8. Παιχνίδια φόβου, Αφηγήματα (2007)
9. Ανεκδήλωτος λυγμός, Ποιήματα (2010)
10. Το αλφαβητάρι της ψυχής, Ποιήματα (2010)
11. Ιστορίες από τη γειτονιά μου και... λίγο παραπέρα, Κυψέλη 1919-1959 (2012)

Υπό έκδοση

1. Ασπα, Μυθιστόρημα
2. Τέσσερις πράξεις μια ζωή, Μονόπρακτα
3. 'Ονειρο χρόνου, Ποιήματα
4. Ιστορίες δρόμου
5. Οικονομαγειρέματα

Οπισθόφυλλο:

"Ενα νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν της δικής μας Κυψέλης που τόσο αγαπήσαμε και αγαπάμε. Αφηγήσεις και γεγονότα με κοινό στοιχείο το χωροχρόνο του χθες. Πρωταγωνιστές Κυψελιώτες και Κυψελιώτισσες μέσα από τη δική του αλήθεια, μια αλήθεια βίαιη, πικρή, σκληρή, χαριτωμένη, άλλοτε ερωτική, άλλοτε κωμική, μα πάντα αληθινή. Ολοι κάτι έχουν να θυμιθούν : Απειρες συζητήσεις του καφενείου, καντάδες, φάρσες, ζωή και ξενύχτια στη Φωκίωνος Νέγρη".

Εκδόσεις Κ.Μ.ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ 

Σπετσών 25 11362 Αθήνα.

Τηλ. 2108834329

e-mail : info@zacharakis.gr/

http://www.zacharakis.gr/

Ουλαλούμ - Ulalume - Edgar Allan Poe

ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ήτανε σταχτιοί και βλοσυροί

Τα φύλλα ζαρωμένα, μαραμένα,

Τα φύλλα αφανισμένα μαραμένα

Κι ήταν ερημική νύχτα του Οχτώβρη,

Της πιό αμνημόνευτης χρονιάς μου,

Κι ήτανε εκεί πολύ σιμά στη στη σκοτεινή λίμνη του Ωμπέρ

Καταμεσής στην κάταχνη του Βέιρ τη χώρα,

Κι ήτανε κάτω στον υγρό βάλτο του Ωμπέρ,

Στη στοιχειωμένη, σύνδρεντρη του Βέιρ τη χώρα.

Κάποτε εδώθε, διάμεσα από μια τιτάνια στράτα

Κυπαρισσιών, πλανιόμουνα μαζί με την ψυχή μου,

Στράτα κυπαρισσιών, με την ψυχή μου, την ψυχή μου.

Κι ήταν οι μέρες που ως υφαίστειο κόχλαζε η καρδιά μου

Και ως ποταμός λευκόπυρης σκουριάς οπού κυλάει.

Και ως λάβα που νυχτοήμερα κυλάει

Τα θειαφοκύματά της τα φλογάτα στα ριζοβούνια του Γιαανέκ,

Μες τις απόμακρες του Πόλου χώρες

Η λάβα που βαριά στενάζει, ως περιχύνει τα ριζοβούνια του Γιαανέκ,

Μέσα στου βόρειου Πόλου το βασίλειο.

Η ομιλία μας στάθηκε βαριά και σοβαρή,

Μα οι λογισμοί μας μουδιασμένοι, μαραμένοι,

Οι θύμισές μας προδότριες μαραμένες,

Γιατί δεν τόχαμε στο νού που Οχτώβρης ήταν μήνας,

Κι ούτε που ξέραμε ποιά νύχτα αυτή 'ταν της χρονιάς.

(Ά, νύχτα, ανάμεσα στις νύχτες όλης της χρονιάς).

Δεν είχαμε προσέξει ούτε τη σκοτεινή λίμνη του Ωμπέρ

(Κι ας είχαμε κάποια φορά από δώθε ταξιδέψει)

Κι ούτε θυμόμαστε τον υγρόβάλτο του Ωμπέρ

Μήτε τη στοιχειωμένη σύνδεντρη του Βέιρ τη χώρα.

Και τώρα πιά καθώς η νύχτα ξέφταγε,
Κι ως ο παλμός των αστεριών αχνομηνούσε την αυγή
Κι ο παλμός των αστεριών αχνομηνούσε την αυγή,
Πέρα στην άκρη του μονοπατιού μας ένα ενάερο
Καταχνιασμένο φώς εφανερώθη,
Και μεσα ένα λαμπρό υψώθηκε μισοφέγγαρο
Με το διπλό του κέρας
Το διαμαντένιο της Αστάρτης μισοφέγγαρο
Καθάριο, με το δίδυμό του κέρας.
Και είπα: "Από την 'Αρτεμη είναι πιό θερμή,
Και γυροστρέφει  διάμεσα απ' 'ναν αιθέρα στεναγμών,
Αγάλλεται μες σε μια χώρα στεναγμών...
...

(συνεχίζεται)

Edgar Allan Poe

Η μνημονιακή πολιτική στη γλώσσα της κ. Ρεπούση Του ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ*

«Οι λογαριασμοί μετά τη λήξη τους μπορούν να εξοφλούνται στα ταμεία της ΔΕΗ...», «Ρίχνουμε τα ζυμαρικά στο αλατισμένο νερό που βράζει. Αφήνουμε να βράσει 6-8 λεπτά ανακατεύοντας κάθε τόσο». Μια από τις λιτές εντολές στο οπισθόφυλλο του λογαριασμού της ΔΕΗ ή οι οδηγίες σε πακέτο με μακαρόνια. Λειτουργική γλώσσα, που καταλαβαίνεις αμέσως τι εννοεί.

Μπορεί κανείς να θεωρεί ότι αυτή η γλώσσα είναι η πραγματική, η εμπορικά ανταποδοτική, η εγκεκριμένη από το ρεαλισμό. Οι μεταφορές, οι ελιγμοί και οι ήχοι της ποίησης, της λογοτεχνίας, του αρχαίου δράματος, ανήκουν στο βαθύ χώρο της περιττολογίας, είναι ένας πλεονασμός που η κρίση οφείλει να εγχειρήσει.

Η φωνή των ...μηχανών!

Φίλε οδηγέ εμείς οι μηχανές,
για τα προσόντα μας είμαστε ξακουστές
μα ασφαλής στο δρόμο να κυκλο-φοράς αν θες
μάθε να τηρείς ΚΟΚ και προδιαγραφές...

Την ταχύτητα αν πολύ αγαπάς
φρόντισε μόνος σου να την συναντάς
σε γήπεδα ή σε άδειες εθνικές
και δεν σου φταίνε των άλλων οι ζωές...

Και όταν στις πόλεις βρεθείς
λίγα χιλιόμετρα να ...χρησιμοποιείς
και άν στη πυκνή την κίνηση αναμιχθείς
πάψε να δυσανασχετείς...

Φίλε οδηγέ εμείς σε αγαπάμε
και τα καλοκαιράκια θέλουμε να καλοπερνάμε
και μαζί να τρώμε και καλαμαράκια
με τα φιλαράκια στα ταβερνάκια.

Ταχύτητα και καυσιμοοικονομία
Για πάρκιν μεγάλη ευκολία
Στο δρόμο καμάρι και ευελιξία
Σαν αστραπή πόλη - επαρχία...

Εμείς οι μηχανές διαμαρτυρόμαστε
θα μας λείψει κ' η δημοτική αστυνομία
που τη τάξη φρόντιζε στα παρκοπεδία
Τώρα η πόλη κινδυνεύει από ...αταξία...

Σκούτεράκια ζικ ζακ στη πόλη κυκλοφορούν
λίγοι αναβάτες στο κεφάλι τους κράνη φορούν
Αστράφτουν οι ζάντες, λάμπουν οι φανοί
Να προσέχουν και οι πεζοί...

Χρίστος Ρουμελιώτης του Σπυρίδωνος
Αγιος Ανδριανός Ναυπλίου 17-08-2013

“Τύμπανα πολέμου”, συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη για τη Συρία

30.08.2013 , 17:12 μμ/ “Τύμπανα πολέμου”, συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη για τη Συρία/ "Τύμπανα πολέμου" είναι ο τίτλος της συνέντευξης, με την οποία ο Μίκης Θεοδωράκης αντιτάσσεται στην επέμβαση στη Συρία και επιχειρεί να την ερμηνεύσει και να την τοποθετήσει στο διεθνές πλαίσιο. Ο Μίκης Θεοδωράκης κάνει μια αναδρομή σε προηγούμενες επεμβάσεις της Δύσης, τις συνδέει με την περίπτωση της Ελλάδας και αναφέρεται διεξοδικά σε συζήτηση που είχε με τον Φρανσουά Μιτεράν για τα θέματα αυτά πριν από χρόνια.

Αρμύρα

Αρμύρα

Στο μόλο τα σκαριά γυρίζανε νωρίς

σκούνες καίκια αναψυχής και ψαροκάικα

κάθε λογής πλεούμενα αράδες αραγμένα

πάνω πετούμενα λευκά πουλιά

λευκαίνανε με πούπουλα κηλίδες στα πανιά

κουβέρτες δίκτυα σωροί

κουρασμένοι κάβοι

κομμάτια πάγοι διάφανοι,

κατάμαυροι φανοί απ' το πυροφάνι

κι οι σημαδούρες από την κουπαστή

του λιμανιού σημαίνανε γιορτή

βράδυ σκιές κινούμενες

κλωστές στα δίκτυα δεμένες

ήχοι παράξενοι μες στο σκοτάδι

ναύτες καλούσανε να ρίξουνε παραγάδι.

Πιστός στη θάλασσα ο φάρος

στο πιάτο του μονάχα το αλάτι

ολονυχτίς ορθώνει το κορμί

κι ανοιγοκλείνοντας το μάτι

με φώς παλεύει το σκοτάδι.

Σωτήρης Π. Βαρνάβας

ΧΡΕΟΓΡΑΦΟ

Σχέδια Χρόνης Μπότσογλου

Εκδόσεις Γαβριηλίδης

Αθήνα 2013

Λιγμένο δίπλωμα

Λιγμένο δίπλωμα

Κάπου τ' απόγευμα αργά

απ' τη δουλειά γυρνώντας

μου χαλάει το σαράβαλο συχνά

καλού κακού πάντα στη άκρη.

Λευκό στο χρώμα

κλειστό προσπέρασε το φορτηγό

μέσα από τις ρόδες οι ψυχές

με νύχια και με δόντια

πασκίζανε να ανακτήσουμε φτερά

παράνομα τα δένει πάνω της η άσφαλτος

Όνειρα απ' την Ασία

Ελπίδες από την Αφρική

Φόβοι συσκευασμένοι σε καφάσι

κάνανε νόημα απ' το κλουβί

στα πρώτα φανάρια να πετάξουν

Του κώδικα κυκλοφορίας αλλαγές

Των μηχανών οι οξειδώσεις

απαιτούν ξανά να δώσουμε εξετάσεις.

Σωτήρης Π. Βαρνάβας
ΧΡΕΟΓΡΑΦΟ
Σχέδια Χρόνης Μπότσογλου
Εκδόσεις Γαβριηλίδης
Αθήνα 2013

Οδηγείτε προσεκτικά

Οδηγείτε προσεκτικά

Ενα ταξί

αλλάζοντας απότομα λωρίδα

προσπέρασε επικίνδυνα το τζιπ

Όνειρα ντυμένα στο χακί

έχοντας στο χέρι τη σκανδάλη

τρέχανε πίσω

απ' το όριο ταχύτητας

Φορτηγό φρενάρισε δείχνοντας επιδειχτικά

τη δύναμη της ρόδας του στο Ι.Χ.

υπάλληλος ανοίγοντας το τζάμι

τύλιξε με τα διόδια την καλημέρα

σε απόδειξη μηχανής

Νυσταγμένη χάθηκε στη μελάνη.

Σκοτάδι εξ αναβολής

οι ξεχασμένοι από πολλούς φανοί ομίχλης

δίχως εγγύηση οι νέοι προβολείς

πρωτοφανείς ατέλειες στην άσφαλτο

λησμονημένα εργοτάξια στο χάρτη

λασπόνερα εξ ελλαγής του κλίματος

ακόμα κι όταν ξημερώσει

επιβάλλουν

καλού κακού να κρατάμε αποστάσεις.

Σωτήρης Π. Βαρνάβας

ΧΡΕΟΓΡΑΦΟ

Σχέδια Χρόνης Μπότσογλου

Εκδόσεις Γαβριηλίδης

Αθήνα 2013

Βγήκε ένας ήλιος χλωμός Κούλα Αδαλόγλου

Εκδοτικός Οίκος

ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ/

Συγγραφέας

Κούλα Αδαλόγλου

Κατηγορία

Ελληνική Λογοτεχνία

ISBN

978-960-9692-04-5

Σελίδες

167

«Ο μπαμπάς πάλι έλειπε, δεν πήγε όμως στο κτήμα, πήγε με μια παρέα να μιλήσουν για κάτι που το έλεγαν απεργία και εγώ δεν έπρεπε να πω τίποτα σε κανέναν, πάλι για ροδάκινα θα έλεγα. Γύρισε μετά το μεσημέρι και χαμογελούσε, “είναι χαρούμενος ο μπαμπάς”, είπα στη μαμά, “χαρούμενος ή απελπισμένος”, έτσι μου απάντησε εκείνη, όμως δεν το κατάλαβα, μόνο το θυμάμαι επειδή μου έκανε εντύπωση».

Η Κούλα Αδαλόγλου είναι γνωστή ποιήτρια και καλή ποιήτρια. Οι ποιητικές συλλογές «Καταγραφές» (1982), «Στο μεταίχμιο» (1992), «Δυο ελεγείες και μια ωδή» (1996), «Μαθητεία στην αναμονή» (2011), «Διπλή άρθρωση» (2009) και η μελέτη «Η γραπτή έκφραση των μαθητών» (2007), περιλαμβάνονται ήδη στη συγγραφική διαδρομή της. Το καινούργιο βιβλίο της, «Βγήκε ένας ήλιος χλωμός», είναι διηγήματα, με όλη την ποιητικότητα και τα βασικά που διέπουν εν γένει τη δουλειά της: πολιτική στάση και κοινωνική έγνοια, υπαρξιακή αγωνία και ελλειπτικός λόγος, η ανθρώπινη μοναξιά και η αλληλέγγυα συμπόνια. Ήρωες εγκλωβισμένοι στην προσωπική ή την κοινωνική τους φυλακή, τόποι που αλλάζουν προορισμό και σημασία, τρόποι που επιμένουν εμμονικά στα βασικά, αλλά παντού «ένας ήλιος χλωμός» να μας υπόσχεται «την ομορφιά του κόσμου».

Ο πόλεμος των φθόγγων

Τίτλος: Ο πόλεμος των φθόγγων
Υπότιτλος: Καταργήθηκαν τα γράμματα η, ω, ξ και ψ στη νέα γραμματική του δημοτικού?
Συγγραφέας: Βασίλειος Αργυρόπουλος
Είδος: Δοκίμιο,
Κατηγορία: Γλωσσολογία
Σελίδες: 120
Σχήμα: 14 Χ 21
ISBN 978-618-80227-0-6
Τιμή: 12,50 € (περιλαμβάνεται ΦΠΑ)
Εκδόσεις: CaptainBook.gr
Γεια σας και καλή χρονιά.

Κορινθιακό ημερολόγιο 2013

Εκδόθηκε για 10η συνεχή χρονιά το «ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ», (2004-2013), του Σωτήρη Κοκκωνάκη, το οποίο, όπως και τα προηγούμενα, έχει στόχο την ανάδειξη και την προβολή δημιουργών, οι οποίοι κατάγονται από την Κορινθία ή διαβιούν σε αυτή, ώστε οι νεότεροι -είτε ηλικιακά είτε συγγραφικά ή και τα δύο μαζί- να γίνουν ευρύτερα γνωστοί και οι παλαιότεροι να παραμένουν στην επικαιρότητα.
Στο ημερολόγιο αυτό, οι εβδομάδες εναλλάσσονται με κείμενα που αναφέρονται στην Κορινθία, ή είναι έργα Κορινθίων με θέμα που μπορεί να μην είναι κορινθιακό.
Πρώτα παρουσιάζονται τα κείμενα με κορινθιακό περιεχόμενο (ιστορία, πολιτισμός, εκδηλώσεις, βιογραφίες), και ακολουθεί η κατηγορία των άλλων κειμένων (λογοτεχνικά, ιστορικά, χρονογραφήματα και παραμύθια).
Συγκεκριμένα, στο ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2013 περιέχονται: