Καταμεσήμερο ήταν, είχε ψιλοβρέξει, και ένα γερμανικό αυτοκίνητο φορτωμένο αργοκυλούσε με κατεύθυνση προς την Αθήνα. Ευκαιρία για τον σαλταδόρο να δράσει. Με μαχαίρι σκίζει τους σάκους που είχε το φορτηγό στην καρότσα του με αποτέλεσμα η Πατησίων να γεμίσει πατάτες. Μάννα εξ ουρανού για τους περαστικούς που μαζεύουν πατάτες και το σκάνε τρέχοντας. Στο πεζοδρόμιο μια γυναίκα προχωρεί κρατώντας στην αγκαλιά της ένα μωρό και από το άλλο της χέρι σέρνει ένα αγοράκι, θα 'ταν δεν θα 'ταν επτά χρονών. Το μικρό σκύβει, και από την άκρη του πεζοδρομίου μαζεύει μια πατάτα που είχε κυλήσει. Το φορτηγό σταματάει. Κατεβαίνουν οι στρατιώτες με προτεταμένα όπλα και απαιτούν από όσους έπιασαν να επιστρέψουν τις πατάτες. 'Έτσι και γίνεται εκτός από το μικρό αγόρι που αυθόρμητα κρύβει τ χεράκι με την πατάτα πίσω από την πλάτη του. Ο Γερμανός το βλέπει και σπεύδει τρέχοντας να πάρει την πατάτα σπάζοντας το πεινασμένο μικρό χεράκι. Τα πάντα πάγωσαν. Οι στριγκλιές του παιδιού χαράκωσαν τον νου κάθε νοήμονος ανθρώπου. Κάποιος βρέθηκε να σιγοψυθιρίσει: "Τι να κάνουν και αυτοί! Στρατιώτες είναι κι αν δεν παραδώσουν άθικτο το φόρτωμα που μεταφέρουν, απειλούνται με ποινή θανάτου". Κανείς δεν τον άκουσε. Ένας νεαρός που πέρναγε δίπλα του, τον έφτυσε. Παρόμοια επεισόδια ήταν συχνά.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Μελίτας Αδάμ "Ιστορίες από τη γειτονιά μου και... λίγο παραπέρα" Κυψέλη 1919-1959. Σελίδα 153-154. Συνεχίζεται με άλλο απόσπασμα για το "ντου" των αδέσποτων παιδιών....
Η Μελίτα Αδάμ είναι ένας άνθρωπος που δεν το βάζει κάτω. Δεν αναγνωρίζει το χρόνο ως σκόρο που φθείρει τον άνθρωπο. Τον αντιπαλεύει ψάχνοντας μέσα στο απέραντο εύρος του και στις ψυχές των ανθρώπων που έχουν υγιή μνήμη δυνατές αληθινές ιστορίες καθημερινής ζωής στα δύσκολα χρόνια, ιστορίες αγάπης, φιλίας, έρωτα, αγώνα για την ζωή και την λευτεριά για την επιβίωση. Η Μελίτα είναι ένας εμφανής αφανής ήρωας που ενώνει με την ποιητική της γραφή τις μνήμες, τις καρδιές και τις ψυχές κοινών ανθρώπων. Την χρειαζόμαστε κοντά μας, να μας εμψυχώνει και να μας θυμίζει ένα παρελθόν που με αναλογίες είναι και παρόν... Να είναι πάντα καλά.
Χρήστος Ρουμελιώτης
Κυψέλη, Αθήνα 23/9/2013
- Ειμαρμένη, Ποιήματα (1984)
- Γιαγιά Μέλη, Αφήγημα (1996)
- 60 χρόνια Οδηγισμού στη Νέα Φιλαδέλφεια (1996)
- Βήματα στην ομίχλη, Ποιήματα (1977)
- Αφιέρωμα στη γυναίκα, Μπροσούρα (2002)
- Ψηλαφώ την ψυχή μου, Ποιήματα (2004)
- Η ζωή μου στο Χαμάμ, Νουβέλα (2005)
- Παιχνίδια φόβου, Αφηγήματα (2007)
- Ανεκδήλωτος λυγμός, Ποιήματα (2010)
- Το αλφαβητάρι της ψυχής, Ποιήματα (2010)
- Ιστορίες από τη γειτονιά μου και... λίγο παραπέρα, Κυψέλη 1919-1959 (2012)
- Ασπα, Μυθιστόρημα
- Τέσσερις πράξεις μια ζωή, Μονόπρακτα
- 'Ονειρο χρόνου, Ποιήματα
- Ιστορίες δρόμου
- Οικονομαγειρέματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου