WELCOME

Καλωσορίσατε σε αυτό εδώ τον ιστότοπο “Book blog info” Ο χώρος αυτός δημιουργήθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως βοηθητικό εργαλείο προβολής των προϊόντων του εκδοτικού οίκου ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ κάποτε. Καθ' οδόν προστέθηκαν και μερικά λουλουδάκια για διακόσμηση - τα οποία ήρθαν και με βρήκαν - στην κάθετη στήλη. Διάφορα ποιηματάκια ξεπήδησαν από τα βιβλία της βιβλιοθήκης μου και προέκυψε έτσι το «1 ΠΟίΗΜΑ 1 ΛΟΥΛΟύΔΙ» Από το 2011 και μετά το blog αυτό θα ταξιδεύει σε νέους βιβλιότοπους και σας καλεί να τον παρακολουθείτε πού και πού... Χρήστος Ρουμελιώτης. e-mail : novus.sales@gmail.com

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σας. Καλά κοιταγματάκια…

Η Ποίηση, παγκόσμια ημέρα ποίησης, ευβοέας ποιητής Βασίλης Κούλης, μικροί πρόσφυγες


 Η Ποίηση

Η ποίηση είναι μια αστραπή
κρυμμένη στο πληγωμένο τους αίμα.
Η ποίηση είναι
αυτό που είδαν τα παιδικά τους μάτια.
Η ποίηση είναι
τα ίδια τους τα μάτια,
αν τους αφαιρέσουμε τη σκόνη,
αν τους αφαιρέσουμε την οδύνη,
και την άβουλη γυαλάδα της μηχανής
Τα μάτια τους
πλυμένα από ανοιξιάτικη βροχή
ανοιγμένα σε όνειρα λουλουδιών..
Βασίλη ΚούληΕυβοέα Ποιητή
1928 

Τόμας Μπέρχαρντ, «Μανία καταδιώξεως» «Έξι Ευρωπαίοι ποιητές» σε μετάφραση Αλέξανδρου Ίσαρη, από τις εκδόσεις Gutenberg

Ο Τόμας Μπέρχαρντ στη διαθήκη του απαγόρευσε οποιαδήποτε χρήση του έργου του από το αυστριακό κράτος. Στην Ελλάδα δεν είναι γνωστός ως ποιητής, αξίζει (και με το παραπάνω) όμως να διαβάσουμε το ποίημά του με τίτλο «Μανία καταδιώξεως» (περιλαμβάνεται στη μικρή ανθολογία με τίτλο «Έξι Ευρωπαίοι ποιητές» σε μετάφραση Αλέξανδρου Ίσαρη, από τις εκδόσεις Gutenberg):

«Όταν πείνασα ξαφνικά
στο Χάινμπουργκ, πήγα σ' ένα εστιατόριο
ερχόμενος από την Κρακοβία
και παράγγειλα
χοιρινό με κνέτελ
και μια μικρή μπίρα.
Στο ταξίδι μου στη Σλοβακία
άδειασε πάλι το στομάχι μου.
Κουβέντιασα με τον πανδοχέα,
μου είπε πως θα έπρεπε να σκοτώσουν
όλους τους Πολωνοεβραίους
χωρίς εξαίρεση καμία.
Ήτανε ναζί.»

Ανατριχιάζεις με την επιβεβαίωση ότι η ποίηση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η τέχνη της ακρίβειας. Τίποτα δεν περισσεύει και το κακό είναι εδώ. Είναι εδώ περιμένοντας την ευκαιρία του. Συνεχίζοντας το ταξίδι του στη φρίκη ο Τόμας Μπέρχαρντ, πηγαίνει στη Βιέννη, όπου συναντά έναν καλλιτέχνη που αποδεικνύεται ναζί. Από κει στο Λιντς, όπου αντιλαμβάνεται πως ο σεφ στο καφέ Ντραξελμάγερ είναι κι αυτός ναζί, ώσπου στο Ζάλτσμπουργκ συναντάει τον καθηγητή του των θρησκευτικών, ο οποίος του λέει πως ό,τι έγραψε:

«είναι σκατά
και πως τη σήμερον ημέραν
μπορεί κανείς να δημοσιεύσει
τα μεγαλύτερα σκατά,
σε μια εποχή, είπε, που είναι
έτσι κι αλλιώς σκατένια,
στο Τρίτο Ράιχ, είπε, δεν θα μπορούσα
και πρόσθεσε πως ήμουνα γουρούνι
και ύπουλο σκυλί (...)». 
Φυσικά ο δούλος του Κυρίου ήταν κι αυτός ναζί.


Και καταλήγει στο ποίημά του «Μανία καταδιώξεως» ο Τόμας Μπέρχαρντ:

«Χθες έλαβα μια κάρτα από το Ίνσμπουργκ
με τη χρυσή στέγη,
όπου κάποιος είχε γράψει
χωρίς να λέει γιατί:
Όσοι είναι σαν εσένα πρέπει
να πεθαίνουν σε θαλάμους αερίων!
Περίμενε και θα δεις!
Διάβασα την κάρτα ξανά και ξανά
ώσπου άρχισα να φοβάμαι».

When the Nazis came for the communists,
I remained silent;
I was not a communist.
When they locked up the social democrats,
I remained silent;
I was not a social democrat.
When they came for the trade unionists,
I did not speak out;
I was not a trade unionist.
When they came for the Jews,
I remained silent;
I wasn’t a Jew.
When they came for me,
there was no one left to speak out.
 

Το φάντασμα της όπερας του Ηλία Φούκη

COSMOPOEMS
SHAKESPEARE BEFORE THE PERFORMANCE Poem by ILIAS FOUKIS

Fans of my Poetry and Poetry in general. Happy Year of Shakespeare. I wrote this poem in 1999. Now we publish the solemn anniversary of the genius of humanity. The case is to take your ratings and comments for this poem. I look forward to...

SHAKESPEARE BEFORE THE PERFORMANCE

Tomorrow night there’ll be a performance
and in the morning
I’d like to drop in on rehearsals.

Since night is no time to get involved
with the fanfares of glory
I’ll slip out for a while into the world of the Defeated.

Their God died sometime ago.

Only their Fate continues to be vital
and thus isolated as they are...so very far from the Earth
they are drowning in the sorrow that they have no right at all
to see that their past which the chroniclers
were in such a hurry to embody in memories
has now returned so acrimonious and venomous
and being mounted with such spectacular and terrible expertise
so its case may be pleaded
in the Theatre of the World.

That is also why I came down here
to confront with them
the new approaching state of History
which if I were to compare it to a frenzied river
the Monarchs are those who without the slightest
doubt have harrowed to the point of collapse
this schizophrenic tragedy.

The Monarchs know this all too well
and indeed one of them who is still alive
with his spectres secreted beneath his white uniform
will play his part in the performance
which is in conformity with all artistic contingencies
and will topple so many idols
even demolish the Astronomical view of the Universe.

You were right to bring Heaven back
to the World’s stage...
because it had become utterly revolting and gross...

Moreover Heaven had distanced itself
from my heart as well...
and indeed because of this distancing
it seems to me it is I who have made the mistake.

The moment I found myself caught up in the resolve
of the Defeated
to once more appear on the solid ground of History
I should have suggested that the director of the performance
incorporate into the work a scene
which dealt with the Ethos and Breeding transmitted
by the patrons and boot-lickers of the Palace.

Because by the time the Sovereign is able to feel
once more King
the Defeated will have slipped out of my control
and on one of the unsullied areas of the Planet
Hell acting along with Paradise will wage
within a single hour a life and death war
so that just a few moments before the sun rises
the procedure
for the conquest of the Throne
will have come to an end.

The Victor will make it understood
to those there
that it is not mere chance
that he is the one assuming the Throne
at precisely the moment
when the Sun is coming into the World.

Whatever happens
his authority though it sink at evening
will be returned again by nature at dawn.

After this intrepid rationalization
regarding the things of the World
thousands of proposals will be made to me
for press interviews
literary appearances
and other such contemporary trivialities...

But I would not want to look at
the Sun of this foul authority
and in full flood of mourning
I would pull back into the dark
in order to foreseethe coming tragedies of this world