Vasilis Drougas, Βασίλης Δρούγας, Βιβλίο Φυσικής για παιδιά, Περιπέτεια στη Φυσικοχώρα, Dr, CERN

Ελάτε στη Φυσικοχώρα του Βασίλη Δρούγια.. http://billdrougas.blogspot.gr/. Η Φυσικοχώρα είναι μια απέραντη χώρα που καταλαμβάνει όλο τον πλανήτη και όλο το απέραντο Σύμπαν. Σε αυτή τη χώρα μπορείς να ταξιδέψεις είτε με την καθημερινή σου εμπειρία είοτε με την φαντασία σου. Ενα μαγευτικό ταξίδι με τις έννοιες, τα φαινόμενα, τα χρώματα, τις εικόνες της ΦΥΣΙΚΗΣ.  Αναζητήστε την περιπέτεια και τα κρθμμένα μυστικά στις σελίδες του βιβλίου και φτιάξτε τις δικές σας ιστορίες από τις εμπειρίες σας. Ζωγραφίστε αυτά που βλέπετε γύρω σας και παρατηρείστε πως η Φυσικοχώρα θα μας ταξιδέψει σε ένα κόσμο όπου ξετυλίγεται η μαγείας της ΦΥΣΙΚΗΣ.

Αποσπάσματα:

Μιά μέρα στο Σχολείο που έκανε πολύ κρύο..

Όλοι μας τουρτουρίζαμε πάνω στο θρανίο..

Ο Δάσκαλό μας θέρμανε με λίγες εξισώσεις..

Και στο τετράγωνο έσπρωχνε τη ρίζα να τη διώξει...

..............

Ο Δάσκαλος μας μάθαινε..

Πως να μάθουμε τη φύση..

Και στο μυαλό μου έβαζα..

Τους τύπους και τη λύση..

..............

Θέλω στο δρόμο να τσουλάω..

Χωρίς να βρίσκω την τριβή..

Και από τη σόμπα του Σχολείου μου..

Να παίρνω θερμότητα πολλή..

..............

ζζζζζζζζζζζζζ!

Μια μέρα αποκοιμήθηκα πάνω στη φυσική..

Και το μυαλό μου σκόρπισαν τύποι εδώ και κεί..

Ο Νεύτωνας με κράταγε..

Ο Δημόκριτος με τραβούσε..

Κι ο Αιστάιν έτρεχε..

και όλο με προσπερνούσε!

Βάρναλης

Τυχερέ, κείνο τ' άθλιο δειλινό
σε δέσαν με το Δάσκαλο Γληνό.
.......................................
Μαζί μας, τελεφταίοι, με το βαπόρι
πρεζάκηδες, αλάνια, λαθρεμπόροι.
Ξεπίτηδες, για να φανεί, πως ίσια
λογιούνται η Λεφτεριά και τα χασίσια...»

Η Φωνή των πραγμάτων, Σωτήρης Π. Βαρνάβας, βιβλίο, ποιήματα, Γράμματα Εμπράγματα, εκδόσεις Γαβριηλίδης 2015

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
Έχω μια αδυναμία να ανακατεύω
τα συρτάρια μου
μην τα τακτοποιείτε
πονάνε τα πράγματα να περιμένουν
τα δάκτυλα να τ’ αγγίξουν
κάποια νιώθουν το βάρος των άλλων
στην πλάτη τους
δεν ομιλούν παρά περιμένουν
ένας χαρτοκόπτης
που δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ
ένα μπρελόκ
που κανένα κλειδί δεν του γύρεψε
να το θυμηθεί σε κάποια έξοδο
ένα συρτάρι που τελικά ποτέ του δεν άνοιξε.
Όλα τα πράγματα έχουν δικαίωμα
να πάρουν μια θέση στο ποίημα,
αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο
τα πράγματα στα συρτάρια μου
δεν έχουν μια ορισμένη θέση.
Κάποια κιόλας γίνανε λέξεις
χωρίς όμως σημεία στίξης
χωρίς το χρόνο να τα ενοχλεί
με αλληλουχίες.
Καταφέρνω έτσι να διώξω το φόβο
απ’ τα πράγματα
και να ακούγεται εδώ άφοβα η φωνή τους.

Σωτήρης Π. Βαρνάβας
από το βιβλίο Γράμματα Εμπράγματα
εκδόσεις Γαβριηλίδης 2015

Χριστούγεννα, Κωστής Παλαμάς

Αχ, αχ, Χριστουγεννιάτικο της φαμελιάς τραπέζι
που ταίρι ταίρ’ η όρεξη με την αγάπη παίζει!
Τα ποτηράκια ηχούν γλυκά, λαμποκοπούν τα πιάτα,
γύρω φαιδρά γεράματα και προκομμένα νιάτα!
Κούρκος στη μέση ολόζεστος μοσχοβολά, ροδίζει,
και τρέχει ολούθε το κρασί και κελαδεί κι αφρίζει.
Και να θωρείς αγνάντια σου δυο αδελφές, κοπέλες
με κουβεντούλες άσωστες γλυκιές γλυκιές, δυο τρέλες,
ή να σου λέει αγνάντια σου για το ξανθό παιδί σου
δυο χρόνων γυναικούλα σου, ο έρως της ζωής σου.
και να σ’ αρχίζει ακούραστη ο πάππος φλυαρία,
των Χριστουγέννων μια γνωστή πανάρχαια ιστορία...
Αχ, αχ, Χριστουγεννιάτικο της φαμελιάς τραπέζι
που ταίρι ταίρ’ η όρεξη με την αγάπη παίζει!

Να ’μουν του στάβλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι,
την ώρα π’ άνοιξ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι!
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του,
να λάμψω από τη λάμψη του κι εγώ σα διαμαντάκι,
κι από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι,
να μοσχοβοληθώ κι εγώ από την ευωδία
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία,
να ιδώ την Αειπάρθενο, να ιδώ το πρόσωπό της
πώς εκοκκίνισε, καθώς πρωτόειδε το μικρό της,
όταν λευκό, πανεύοσμο το προσωπάκι εκείνο,
της θύμισ’ έτσι άθελα του Γαβριήλ τον κρίνο...

Να ’μουν του στάβλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι,
την ώρα π’ άνοιξ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι!

Απόσπασμα από το ομώνυμο ποίημα του Κωστή Παλαμά

Ευγενία Χρίστου: Μια αν-ήσυχη, προβληματισμένη συγγραφέας που δεν υπόσχεται αλλά παλεύει να τα καταφέρει

Τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ μέσα στο σκοτάδι που είναι απλωμένο σε όλη αυτή την περιοχή χωρίς να ξέρω που πάω ή που ακριβώς βρίσκομαι ήδη. Η ανάσα μου λιγοστεύει, οι μύες μου καίνε το αδύναμο πλέον σώμα, η καρδιά μου νιώθω ότι θα βγει από μέσα μου τόσο δυνατά που χτυπά, αλλά δεν το βάζω κάτω. Προσπαθώ να ξεφύγω από το άγνωστο και να. Γνωρίζω ότι όλο αυτό δεν είναι αληθινό μα δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Ο φόβος με έχει κάνει να χαθώ για τα καλά ψάχνοντας απεγνωσμένο την έξοδο από αυτόν τον εφιάλτη. Η έλλειψη φωτός με κάνει να νιώθω χαμένη, αβοήθητη όσο παιδιάστικο ή τρελό και αν ακούγεται. Τρέχω στο μαύρο μονοπάτι που το μόνο που ακούγεται είναι ο ήχος της βροχής, τα πόδια μου σχεδόν σέρνονται από την κούραση με αποτέλεσμα να γλιστρήσω στο βρεγμένο δρόμο και να πέσω κάτω στο έδαφος με δύναμη. Μπροστά μου υπάρχει μία διασταύρωση δίχως πινακίδες που να μπορούν να με οδηγήσουν κάπου. Απελπισμένη από τα όσα συμβαίνουν, με το σώμα μου να πονάει από την πτώση, σηκώνω το βλέμμα μου ψηλά στον ουρανό και ξέρω βαθιά μέσα μου τι έρχεται. Μια λάμψη στον ουρανό με κάνει να επιβεβαιώσω το σκεπτικό μου. Κεραυνοί!

H istoria toy Ali Η ιστορία του ΑΛή

Πιερ Πάολο Παζολίνι, 

«Προφητεία». 

«Στον Ζαν - Πολ Σαρτρ 

που μου διηγήθηκε την ιστορία

 του Αλή με τα γαλάζια μάτια». 

(«Ποίηση σε σχήμα Τριαντάφυλλου», 

Πρόλογος Στέφανος Ροζάνης, 

μετάφραση Ανδρέας Ριζιώτης, 

εκδ. «Τυπωθήτω», 2004):

Τρίστιχα για την αγάπη, Επτά αμαρτήματα και πέντε δυσκολίες

Εγώ, ο Μπέρτολτ Μπρέχτ, ηλικία: 20 ετών
στο Άουγκσμπουργκ παρά τω ποταμώ Λέχ γεννηθείς
με ασθενή μάτια, καστανό χρώμα μαλλιών
από παιδί συνεσταλμένος μάλλον παρά θρασύς,
εγώ, που συνηθισμένος ήμουν να καλοπερνώ,
και σχεδόν τίποτα δεν υπέφερα απ᾽ την ζωή επίσης
παρά μάλλον με εφείσθησαν σαν ωμό αυγό
διαμαρτύρομαι παρά ταύτα δια της παρούσης.
2
Ένεκα του ότι δεν έχει νόημα να εξοργίζεται κανείς σας
αν κάποιος, επειδή το᾽χει ανάγκη, τελωσπάντων κατουρεί,
Παρακαλώ για τις υπογραφές σας,
ωστόσο προηγουμένως για την επιγραφή.
Και μια κι ακόμα δεν βρήκαμ᾽ ούτε μία
διαμαρτύρομαι μετά ταύτα παρευθύς
που δεν υπάρχει ειδική δικαστική βαθμίς καμία
προ της οποίας μπορεί να διαμαρτυρηθεί κανείς.
3
Ένας φτωχοδιάβολος, πλάνης χωρίς πάψη.
Γιός φτωχών γονιών στη Λουτσετσία
εις τον αέρα έχει γράψει
της γης το άσμα της πενίας όλο πικρία.
Πριν πλέον 5x100 χρόνια τώρα-
Λίγο αργότερα τον παράχωσαν.
Ωστόσο δεν έμαθε κανείς ως την ώρα
Την αίτησή του πού την παράδωσαν!
4
Έτσι λοιπόν χτυπάω, μπροστά μου το γήρας
Περισφίγγει τον λαιμό και τη ματιά σκοτιδιάζει
Διδάσκει ολιγάρκεια και μεσ᾽ σε κρύα γη εκ πείρας
πολύ εύκολα σε ειρήνη με αναγκάζει [,]
χωρίς ιδιαίτερη ταχυδρομική διεύθυνση
ούτε έμπλεος ταπεινοφροσύνης και χωρίς κατηφία [-]
στου αέρα πάντα εκ νέου την μουσούδα με κατεύθυνση
την ακόλουθη διαμαρτυρία.

"Τρίστιχα για την αγάπη"
του Μπρεχτ, εκδόσεις Ερατώ, 2016 του Γιώργου Σταμάτη.
"Επτά αμαρτήματα και πέντε δυσκολίες"
 Εκδόσεις ΚΨΜ,το βιβλίο του Μπρεχτ σε μετάφραση Γιώργου Σταμάτη.

Martinique poem

Je suis né dans une île amoureuse du vent

Où l'air à des odeurs de sucre et de vanille

Et que berce au soleil du tropique mouvant

Les flots tièdes et bleus de la ... Martinique

Sous les brises au chant des arbres familiers

J'ai vu les horizons où planent les frégates

Δικαιοσύνη, βρόντηξε και λάμψε, Προκοπή! Παλαμάς

Εμείς οι εργάτες είμαστε που με τον ίδρωτά μας

ποτίζουμε τη γης, για να γεννά

καρπούς, λουλούδια, τ’ αγαθά του κόσμου ολόγυρά μας.

Φτωχή αλουλούδιαστη, άκαρπη μονάχα η αργατιά.

Εμείς οι εργάτες είμαστε που με τον ίδρωτά μας

ζυμώνουμε του κόσμου το ψωμί.

Πιο δυνατά κι απ’ τα σπαθιά τα χέρια τα δικά μας,

και μ’ όλο τ’ αλυσόδεμα, σκάφτουν και η γης πλουτεί.

Στου κόσμου τους θησαυριστές το βιος σου, Εργάτη,

νόμοι στο τρών’ αδικητές χωρίς ντροπή!

Αγκαλιαστείτε, αδέλφια, ορθοί!

Με μια καρδιά, μια γνώμη.

-Δικαιοσύνη, βρόντηξε και λάμψε, Προκοπή!

Κωστής Παλαμάς

* Ο μεγάλος μας ποιητής το έγραψε το 1913 ως Ύμνο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, το οποίο ιδρύθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1910. Ο Ύμνος μελοποιήθηκε από τον Μανόλη Καλομοίρη

Αντανακλάσεις, Σωτήρης Π. Βαρνάβας από τη συλλογή, Ψήγματα Απείρου, εκδόσεις Γαβριηλίδης 2006

Αντανακλάσεις

Αυλή του Απρίλη ο ουρανός
τροφή το σύννεφο στη γη χαρίζει
το χώμα χαίρεται χοροπηδά,
χλόη στα πόδια της ελιάς
στον ώμο της κεραμιδί
μικρό πουλί κτενίζει τα μαλλιά της
κέντημα κόκκινη ποδιά
χρυσή γιρλάντα
Γη γεμάτη τ’ ουρανού παιδιά.
Σωτήρης Π. Βαρνάβας
από τη συλλογή Ψήγματα Απείρου
εκδόσεις Γαβριηλίδης 2006

Καλό Πάσχα 17 Απρίλη 2017 από www.ansa.gr, ενοικιάσεις αυτοκινήτων, Αθήνα, Συγγρού 27Β, +302109243582

Γυναίκες της Σαρίας, της Ευαγγελίας Πανούση

Ευαγγελία Πανούση

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΣΑΡΙΑΣ

Γυναίκες της σαρίας
Τους παλμούς σας αφουγκράζομαι.
Σκιρτήματα καταγράφω
μιας απέλπιδος προσπάθειας
ελεύθερες να υπάρξετε.
Γυναίκες του τσαντόρ, της μπούργκα
η σκέψη αμιγής μαζί σας ταυτίζεται.
Ο πνιγμός σας, τις ανάσες μου σβήνει.
Μια τρύπα γίνομαι στενή περιοριστικά
τον κόσμο ν’ατενίζω.
Διαιωνίζομαι, σκιά στους δρόμους
μ’ αθόρυβο το βάδισμα.
Ανυποψίαστα περνώ πλάι σας
κι είναι σαν να μην υπάρχω.
Δίχως ταυτότητα γεμάτη ντροπή
σπαράζω κάτω από τη διαγραφή
που μου φόρεσαν.
Πουλί κλεισμένο σε κλουβί
αέναες κινήσεις,
επαναλαμβανόμενης εξάρτηση
για τροφή και προστασία.
Το σώμα μουδιασμένο
στην απομόνωση μιας φυλακής.
Όταν κεφάλι σηκώσω θα’ ρθουν οι νόμοι της επιβολής
με λιθοβολισμό να μ’ αφορίσουν.
Την κόρη μου θα παντρολογούν
στα δεκατέσσερά της χρόνια
διαιωνίζοντας τη στέρηση
της ελεύθερης επιλογής
που άνθρωπο με κάνει.
και δε γνωρίζω τιποτα πιο οδυνηρό
απο το τσαντόρ μέσα μου.
7/4/2017
https://www.facebook.com/eva.panousi?fref=nf

Αθηνά Ανδρουλάκη, παθολογοανατόμος, Νοσοκομείο Ελπίς, ποιήτρια, διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Αθηνών, Αρκαλοχώρι Ηράκλειο, οι μύλοι της θάλασσας

ΟΙ ΜΥΛΟΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Στην Αννα Αφεντιάδου

Με την λάθος εκτίμηση

πως θα κοστίσει λίγο

πηδά

στον όμορφο γιαλό

στέκει ανάμεσα

θα ανταγωνιστεί

τον άλλο του εαυτό

στους μύλους της θάλασσας.

Καιρό μετά

μύστης του γλυκού

και αλμυρού νερού

τινάζοντας

αλάτι από το χθες

εμμένει

για ένα τεντωμένο σκοινί 

να βαδίζει στο αύριο

να τον αντέχει όπως είναι

                         σχοινοβάτης.

---

Η λιτή ποιητική γραφή της Αθηνάς
αυτή τη φορά απευθύνεται στους απόντες..
Πρόσωπα και προσωπικότητες
με ιδιαίτερα βιώματα και αποτυπώματα
στο φως και τη "σαρκοβόρα σιωπή"
των "παγωμένων εικόνων"

όχι μόνο την συγκίνησαν αλλά και την ενέπνευσαν
να μεταφέρει με μοναδικό τρόπο
τις υποψίες της για αυτό
που συμβαίνει δηλ. με τις ευτυχίες
που με την άμπωτη αποτραβιούνται...

"Οργασμός αλήθειας", "πλανόδιες αχτίνες"
"πολύχυμοι καρποί", "πλεούμενα όνειρα"
"απόκοσμα παράλια", "τοπία με ουλές"
"μισάνοιχτες ανάσες"
"λέξεις που πονούν"

και αιχμηρά εργαλεία που γιατρεύουν
συνθέτουν ένα παζλ ζωής και θανάτου
που η Αθηνά με τα 41 διαμάντια της
αντι-παλεύει με επιτυχία.
ΧΡ 13/3/2017

Τα σαράντα της Αθηνάς 2019-07-14 Βρηλίσσια

Εξωτερικός χώρος εκκλησίας

Ένα τραγούδι, ανέκδοτο ποίημα του Νίκου Καβαδία, θησαυρισμένο από τον Φίλιππο Φιλίππου, συγγραφέα

Ένα τραγούδι ή Ποίημα
Έχει η ψυχή μου μυστικά 

και τα φυλάει κρυμμένα

Μέσα στ’ ανήλια βάθη της 

τα τρισκοτίδιασμένα

Τόσο βαθιά όσο η θάλασσα

δεν κρύβει το κοράλλι

Λες και φοβάται να τα ιδούν

και να τα μάθουν άλλοι.

Έχει η ψυχή μου μυστικά

και τα φυλάει κρυμμένα

Μες στου βυθού της τ’ άδυτα

όσο δειλή παρθένα,

Δεν κρύβει μες στου στήθους της

τα φλογισμένα βάθη

Κρυφή αγάπη που κανείς

δε θέλει να τη μάθη.

Για το κοράλλι να φανή

μι' αχτίνα φτάνει μόνη,

την κόρη πάλι μια ματιά

κι αυτή τα φανερώνει

Κ’ ένα τραγούδι μοναχά

δε φτάνει και για μένα 

Να δείξη ό,τι έχω στης ψυχής 

τα τρίσβαθα κρυμμένα.