Vasilis Drougas, Βασίλης Δρούγας, Βιβλίο Φυσικής για παιδιά, Περιπέτεια στη Φυσικοχώρα, Dr, CERN

Ελάτε στη Φυσικοχώρα του Βασίλη Δρούγια.. http://billdrougas.blogspot.gr/. Η Φυσικοχώρα είναι μια απέραντη χώρα που καταλαμβάνει όλο τον πλανήτη και όλο το απέραντο Σύμπαν. Σε αυτή τη χώρα μπορείς να ταξιδέψεις είτε με την καθημερινή σου εμπειρία είοτε με την φαντασία σου. Ενα μαγευτικό ταξίδι με τις έννοιες, τα φαινόμενα, τα χρώματα, τις εικόνες της ΦΥΣΙΚΗΣ.  Αναζητήστε την περιπέτεια και τα κρθμμένα μυστικά στις σελίδες του βιβλίου και φτιάξτε τις δικές σας ιστορίες από τις εμπειρίες σας. Ζωγραφίστε αυτά που βλέπετε γύρω σας και παρατηρείστε πως η Φυσικοχώρα θα μας ταξιδέψει σε ένα κόσμο όπου ξετυλίγεται η μαγείας της ΦΥΣΙΚΗΣ.

Αποσπάσματα:

Μιά μέρα στο Σχολείο που έκανε πολύ κρύο..

Όλοι μας τουρτουρίζαμε πάνω στο θρανίο..

Ο Δάσκαλό μας θέρμανε με λίγες εξισώσεις..

Και στο τετράγωνο έσπρωχνε τη ρίζα να τη διώξει...

..............

Ο Δάσκαλος μας μάθαινε..

Πως να μάθουμε τη φύση..

Και στο μυαλό μου έβαζα..

Τους τύπους και τη λύση..

..............

Θέλω στο δρόμο να τσουλάω..

Χωρίς να βρίσκω την τριβή..

Και από τη σόμπα του Σχολείου μου..

Να παίρνω θερμότητα πολλή..

..............

ζζζζζζζζζζζζζ!

Μια μέρα αποκοιμήθηκα πάνω στη φυσική..

Και το μυαλό μου σκόρπισαν τύποι εδώ και κεί..

Ο Νεύτωνας με κράταγε..

Ο Δημόκριτος με τραβούσε..

Κι ο Αιστάιν έτρεχε..

και όλο με προσπερνούσε!

Βάρναλης

Τυχερέ, κείνο τ' άθλιο δειλινό
σε δέσαν με το Δάσκαλο Γληνό.
.......................................
Μαζί μας, τελεφταίοι, με το βαπόρι
πρεζάκηδες, αλάνια, λαθρεμπόροι.
Ξεπίτηδες, για να φανεί, πως ίσια
λογιούνται η Λεφτεριά και τα χασίσια...»

Η Φωνή των πραγμάτων, Σωτήρης Π. Βαρνάβας, βιβλίο, ποιήματα, Γράμματα Εμπράγματα, εκδόσεις Γαβριηλίδης 2015

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
Έχω μια αδυναμία να ανακατεύω
τα συρτάρια μου
μην τα τακτοποιείτε
πονάνε τα πράγματα να περιμένουν
τα δάκτυλα να τ’ αγγίξουν
κάποια νιώθουν το βάρος των άλλων
στην πλάτη τους
δεν ομιλούν παρά περιμένουν
ένας χαρτοκόπτης
που δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ
ένα μπρελόκ
που κανένα κλειδί δεν του γύρεψε
να το θυμηθεί σε κάποια έξοδο
ένα συρτάρι που τελικά ποτέ του δεν άνοιξε.
Όλα τα πράγματα έχουν δικαίωμα
να πάρουν μια θέση στο ποίημα,
αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο
τα πράγματα στα συρτάρια μου
δεν έχουν μια ορισμένη θέση.
Κάποια κιόλας γίνανε λέξεις
χωρίς όμως σημεία στίξης
χωρίς το χρόνο να τα ενοχλεί
με αλληλουχίες.
Καταφέρνω έτσι να διώξω το φόβο
απ’ τα πράγματα
και να ακούγεται εδώ άφοβα η φωνή τους.

Σωτήρης Π. Βαρνάβας
από το βιβλίο Γράμματα Εμπράγματα
εκδόσεις Γαβριηλίδης 2015

Χριστούγεννα, Κωστής Παλαμάς

Αχ, αχ, Χριστουγεννιάτικο της φαμελιάς τραπέζι
που ταίρι ταίρ’ η όρεξη με την αγάπη παίζει!
Τα ποτηράκια ηχούν γλυκά, λαμποκοπούν τα πιάτα,
γύρω φαιδρά γεράματα και προκομμένα νιάτα!
Κούρκος στη μέση ολόζεστος μοσχοβολά, ροδίζει,
και τρέχει ολούθε το κρασί και κελαδεί κι αφρίζει.
Και να θωρείς αγνάντια σου δυο αδελφές, κοπέλες
με κουβεντούλες άσωστες γλυκιές γλυκιές, δυο τρέλες,
ή να σου λέει αγνάντια σου για το ξανθό παιδί σου
δυο χρόνων γυναικούλα σου, ο έρως της ζωής σου.
και να σ’ αρχίζει ακούραστη ο πάππος φλυαρία,
των Χριστουγέννων μια γνωστή πανάρχαια ιστορία...
Αχ, αχ, Χριστουγεννιάτικο της φαμελιάς τραπέζι
που ταίρι ταίρ’ η όρεξη με την αγάπη παίζει!

Να ’μουν του στάβλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι,
την ώρα π’ άνοιξ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι!
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του,
να λάμψω από τη λάμψη του κι εγώ σα διαμαντάκι,
κι από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι,
να μοσχοβοληθώ κι εγώ από την ευωδία
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία,
να ιδώ την Αειπάρθενο, να ιδώ το πρόσωπό της
πώς εκοκκίνισε, καθώς πρωτόειδε το μικρό της,
όταν λευκό, πανεύοσμο το προσωπάκι εκείνο,
της θύμισ’ έτσι άθελα του Γαβριήλ τον κρίνο...

Να ’μουν του στάβλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι,
την ώρα π’ άνοιξ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι!

Απόσπασμα από το ομώνυμο ποίημα του Κωστή Παλαμά