The oracle of Delphi by Anne Rodopoulos

THE ORACLE OF DELPHI

They have given me the name Phythia that myths tell, the ancient name of Delphi ..

I have stayed and watched the evening sky exhibit a wreath of glittering stars..

a million is too few for to count..

As yet, there is no number given nor exists..

The cool, moist and leaf scented breeze of evening, caresses my face with gentle fingers..

The silvery feminine light of the moon shines and turns the clumps of Emerald moss..

into a vibrant jewel encrusted shawl adorning the ancient rocks who in their welcoming..

hands hold the sacred water of my Kastalia Springs and on these hands a tracery of long

lost, white lichen..

Silvery pure water from the copper lion’s head spout is long gone, as now this water is directed to the village for what the populace terms practical uses..

It’s history was always practical and spiritual in every sense known..

Do they not know that we are still here and the perfume of Laurel leaves lingers

in the misty shadows where I dwell, amongst the lichen covered rocks and worn steps

so white and pure, of marble, all kissed by the light, Clair de Lune..

I still hear the ancient sounds of music from Apollo's temple below..

Music so pure and in such refined chords and melodies in ancient modes..

Strings vibrate the harmonics of disciplined order for children to learn..

a Hymn is played in homage to Apollo accompanied by the sounds of the stream..

as the priests direct those that seek me to answer them  in wisdom all seeing and knowing..

The heavy sweet perfume of the laurel wreaths adorn the heads of all..

of the mighty and poor as they slowly and reverently appear on the steps..

to reach the Spring’s purity to prepare for the entry to Apollo's realm..

who will speak through my body, as his vessel of knowledge sings clearly in silvery tones..

I am here although hidden by the shifting curtain, mists of another dimension..

It was said that my answers were tainted by gas from fissures of ancient volcanoes..

or from the sap of oleander trees and their smoke, in abundance growing..

in beautiful hues, we know of the mystery and there are no answers..

except can I say we are born of this way and are chosen for purity of soul..

A gift from a God to enter the realm of knowing and seeing beyond simple answers..

I thank you dear Praxias, for we can still see, your heavenly sculptures..

and columns of light although where I sit, in this modern dimension they are not intact for all to see..

To Plutarch, you as my High Priest have betrayed me by discrediting my prophesies..

yes the perfume so sweet as to be from afar was indeed truly part of some gifts from the

Gods and not derived as you say..

These are your words long forgiven now..

“ the chamber, where Phythia dwelled..

 an expensive perfume, occasionally and fortuitously..

filled the space with a godly sweetness most expensive..

and the breeze sending it forth"..

Would Kings and Noblemen travel afar on arduous journeys..

Anne Margaret Ruth Rodopoulos..

Kostas Gavras, book, go where you like to go, Πήγαινε εκεί που είναι αδύνατο να πας

Υπότιτλος του βιβλίου του «Πήγαινε εκεί που είναι αδύνατο να πας». Πώς τα κατάφερε αλήθεια από νεαρός γιός κυνηγημένου Αριστερού με πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων να φτάσει στην Γαλλία 22 ετών και να διατρέξει τέτοια συναρπαστική διαδρομή χωρίς να ξεχάσει ποτέ από πού ήρθε και χωρίς να χάσει ποτέ τη σεμνότητα του ;

«Δεν πιστεύω ότι ο σκηνοθέτης είναι θεός. Εξάλλου δεν πολυπιστεύω στον Θεό. Απλά είχα την τύχη να έχω δίπλα μου σπουδαίους ηθοποιούς, να αναπτύξω στη Γαλλία εξαρχής σχέσεις με πασίγνωστους καλλιτέχνες, με πολιτικούς που μοιραζόμασταν απόψεις, να βρεθώ σε μια κοινωνία που μου επέτρεψε να κάνω όσα ήθελα σε αντίθεση με την Ελλάδα. Και φυσικά, η τέχνη δεν είναι θεόσταλτη απαιτεί πολύ δουλειά».

Pavlos Physsas, Παύλος Φίσσας, 5 χρόνια από τη δολοφονία του Killah P

Δήλωση της Υπουργού Πολιτισμού Μυρσίνης Ζορμπά:
Ο Παύλος Φύσσας ήταν ενεργό μέλος της ανεξάρτητης μουσικής σκηνής από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν ακόμη δούλευε στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στο Πέραμα. Εκφράστηκε μέσα από τη χιπ χοπ και το low bap, τα μουσικά είδη που άνθιζαν στην περιοχή, μακριά από δισκογραφικές εταιρείες και εμπορικά δίκτυα. Γι’ αυτόν η μουσική παραγόταν από τον κόσμο και για χάρη του. Συναυλίες χωρίς εισιτήριο, στις πλατείες και τις γειτονιές, που απηχούσαν τις ανησυχίες των νέων της γενιάς του, τις δυσκολίες της καθημερινής βιοπάλης, την αναμέτρηση με το φίδι του φασισμού που είχε αρχίσει να ζώνει τις λαϊκές γειτονιές.
Οι δολοφονίες του Γρηγορόπουλου και του Τζουλιάνι, η κρίση, ο ρατσισμός απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες, η κρατική βία, το όραμα ενός δικαιότερου κόσμου ήταν οι κύριες θεματικές των τραγουδιών του. Ο Killah P. ήθελε να τελειώνει με το παρελθόν, το «ήθος του οποίου είχε αυτοκτονήσει», για χάρη ενός ομορφότερου αύριο. Με την τέχνη του έφερε στο προσκήνιο το «ακατέργαστο», απαράμιλλα όμως ζωντανό, υλικό της καθημερινής κουλτούρας.

The Hymn Of Man, Poem by Khalil Gibran

The Hymn Of Man - Poem by Khalil Gibran

I was,

And I am.

So shall I be to the end of time,

For I am without end.

I have cleft the vast spaces of the infinite, and

Taken flight in the world of fantasy, and drawn nigh

To the circle of light on high.

Yet behold me a captive of matter.

I have hearkened to the teachings of Confucius,

And listened to the wisdom of Brahma, and sat

Beside the Buddha beneath the tree of knowledge.

Behold me now contending with ignorance and

Unbelieving.

I was upon Sinai when the Lord showed Himself

To Moses. By the Jordan I beheld the Nazarene's

Miracles. In Medina I heard the words of the

Apostle of Arabia.

Behold me now a prisoner of doubt.

I have seen Babylon's strength and Egypt's glory

And the greatness of Greece. My eyes cease not

Upon the smallness and poverty of their works.

I have sat with the witch of Endor and the priests

Of Assyria and the prophets of Palestine, and I cease

Not to chant the truth.

I have learned the wisdom that descended on

India, and gained mastery over poetry that welled

From the Arabian's heart, and hearkened to the

Music of people from the West.

Yet am I blind and see not; my ears are stopped

And I do not hear.

I have borne the harshness of insatiable

Conquerors, and felt the oppression of tyrants and the

bondage of the powerful.

Yet am I strong to do battle with the days.

All this have I heard and seen, and I am yet a

Child. In truth shall I hear and see the deeds of

Youth, and grow old and attain perfection and

Return to God.

I was,

And I am.

So shall I be to the end of time,

For I am without end.

Khalil Gibran

The light of Greece.

The light of Greece.

The sun gives you the life,

as also a gift for your spiritual body.

A physical sun in the heavens,

to the ancient people of Greece,

we also follow your belief.

The heavens transmit the spiritual light,

a radiance to feel and sustain all creatures of life.

The cosmic creation is not only a radiation;

It is a power unseen and often unfelt.

It has form - human biological and ethereal.

It is not that we say all the light spiritual radiation emanation,

is confined to one manifestation in great power,

but to all creatures, in a magnitude of forms.

Acknowledgement of the light warmth of the sun,

worshiped even from continents now submerged.

A man can accumulate great knowledge,

he will not go far, until the light of sun within himself becomes Ablaze.

Α.Μ.R.R.

Οι κύκλοι που κλείνουν Paulo Coelho

Πάντα πρέπει να ξέρουμε πότε κάποιο στάδιο φτάνει στο τέλος του.
Αν επιμείνουμε να παραμείνουμε εκεί περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται, θα χάσουμε τη χαρά και το νόημα των άλλων σταδίων, τα οποία πρέπει να ζήσουμε.
Να κλείνουμε κύκλους, πόρτες, να γυρίζουμε σελίδα, να ολοκληρώνουμε κεφάλαια – δεν έχει σημασία πώς το λέμε, αυτό που έχει σημασία είναι να αφήνουμε στο παρελθόν τις στιγμές της ζωής μας που πέρασαν.
Χάσατε τη δουλειά σας; Τελείωσε μια σχέση; Φύγατε απ’ το σπίτι των γονιών σας; Φύγατε στο εξωτερικό; Η φιλία που καλλιεργούσατε τόσο καιρό εξαφανίστηκε χωρίς εξηγήσεις;
Μπορείτε να περάσετε πολύ καιρό απορώντας γιατί συνέβη αυτό. Μπορείτε να πείτε στον εαυτό σας ότι δεν θα κάνετε ούτε ένα βήμα πριν κατανοήσετε τις αιτίες που έκαναν ξαφνικά σκόνη κάποια πράγματα που ήταν τόσο σημαντικά και σταθερά στη ζωή σας.

Η ξεχασμένη πατρίδα Σεβαστάκης Δημήτρης

 Η ξεχασμένη πατρίδα
Σεβαστάκης Δημήτρης
Δημοσίευση: 24 Μαρτίου 2018 17:00

Τα χόρτα έχουν ψηλώσει. Παράξενο, φυσάει κρύος νοτιάς. Τα κάτασπρα σγουρά σύννεφα κάνουν ακόμα πιο δυνατό το μπλε του ουρανού. «Θεέ μου, πόσο μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε» έγραφε ο Ελύτης στον στίχο που τρέλαινε τις μαθήτριες. Οι ελιές κλαδεμένες, σκαμμένες, στα κλίματα σκάνε τα «μάτια». Όλα ανθίζουν. «Ολάνθιστα περιβόλια». Πού τ' άκουσα; Ούτε που θυμάμαι.

Polydouri, Πολυδούρη, Κοσμάς Κέφαλος

Η Μαρία Πολυδούρη (1902-1930) κατέχει ξεχωριστή θέση στην ελληνική ποίηση.
Ανήκει στη λογοτεχνική γενιά του '20, επηρεάζεται από το διάχυτο αίσθημα του ανικανοποίητου και της παρακμής, διαθέτει πηγαίο λυρισμό και το ποιητικό της έργο επικεντρώνεται στον έρωτα και τον θάνατο.
Τα τελευταία χρόνια της σύντομης ζωής της νοσηλεύεται σε σανατόριο, κάτι που επηρεάζει το έργο της.
«Εκδήλωση πνευματικού και ηθικού καθαρμού
αποτελούν τα ποιήματα της νεαρότατης ποιήτριας»
θα γράψει ο Τέλλος Άγρας.
Σε ηλικία 19 ετών ερωτεύεται τον ποιητή Κώστα Καρυωτάκη.
Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα
γι' αυτό η ζωή μου εδόθη.
Έρωτας παράφορος: 
«Απελπισμένε μου ποιητή,
θα σε αγαπήσω άραγε όσο θέλω ν' αγαπήσω,
όσο σου πρέπει;».
Η χειραφετημένη γυναίκα αποτολμά πρόταση γάμου. Ο Καρυωτάκης, ο οποίος έχει προσβληθεί από σύφιλη, αρνείται. Η Πολυδούρη πληγώνεται. Ο εγωισμός μεγαλώνει το χάσμα, ωστόσο όλα δείχνουν ότι η πιο δυνατή μορφή του έρωτα, αυτή του ανεκπλήρωτου έρωτα, τους έχει κυριεύσει για πάντα. Ο Καρυωτάκης δεν θα γράψει ποτέ ξανά ερωτικό ποίημα. Η Πολυδούρη εξακολουθεί να αναφέρεται σ' εκείνον:
«Μόνο βλέπε με καθώς θα 'ρχομαι, 
μην πάρεις τα μάτια σου από μένα 
και πνιγώ μέσ' στο σκοτάδι...».
Το 1926, ενώ βρισκόταν στο Παρίσι, προσβλήθηκε από φυματίωση. Το 1928 επιστρέφει στην Αθήνα και νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο Σωτηρία. Την ίδια χρονιά αυτοκτονεί ο Καρυωτάκης. Η Πολυδούρη βρίσκει διέξοδο στο γράψιμο.
Πάρτε το φως!
Είνε καιρός
να μείνω πια μονάχη.
Φτάνει η απάτη μιας ζωής.
Κάθε προσπάθεια ένας εχθρός
για τη στερνή μου μάχη.
Είχε μάθει να διακρίνει στο αντρικό βλέμμα τον θαυμασμό, τον ερωτικό πόθο. Τώρα διακρίνει τη λύπηση:
«Να κρίνουν το τραγούδι μου, να το χτυπήσουν! 
Μα τι τους ενδιαφέρει η φτώχεια κι η αρρώστια μου; 
Ποιος γύρεψε τον οίκτο τους;»
Στο ποίημα «Προδοσία» διατυπώνει το παράπονο:
Ζωή πώς με παράδωσες μ' ένα φιλί στους δήμιους;
Η Μαρία Πολυδούρη, σύμβολο της πρόωρα χαμένης ομορφιάς, απόλυτα απελευθερωμένη, με προχωρημένες απόψεις και δυναμικά φεμινιστικό χαρακτήρα, χειραφετήθηκε νωρίς, ερωτεύτηκε και την ερωτεύθηκαν με πάθος. Γεύτηκε τη ζωή με ένταση. Το ερωτικό πλάσμα νιώθει πως κλείνει ακόμα ένα κεφάλαιο:
Ω, μη με βλέπετε που κλαίω,
κάποια παλιά συνήθεια θάναι.
Τα μυστικά μου όλα σας λέω,
τώρα που πια δε με μεθάνε.

Ψίχουλα ελπίδας στην Κομοτηνή

Ήταν με τρύπια και κουρελιασμένα ρούχα
τα μάτια του χαμηλά στη γη
να ψάχνουν ψίχουλα ελπίδας
Τον κοίταξα και ένιωσα τύψεις που ήμουν άνθρωπος.

Πιο πέρα συνάντησε ένα κάδο με σκουπίδια
Σταμάτησε και άπλωσε τα χέρια του
να πιάσει την τύχη.

'Άδειος από ελπίδα κάθισε σε ένα παγκάκι
και κοίταζε τον ήλιο που φόραγε τα καλά του.
Κόκκινος όσο ποτέ έπαιζε παιχνίδια στη φτώχεια του.

Τότε τον ρώτησα πως τον λένε
μου  απάντησε "άνθρωπο"
Το δικό μου όνομα το είχα ξεχάσει
Α! ναι Απάνθρωπο!

Ηρώ Κακαζάνη  "ΗΝΕΜΟΕΣΑ"
Από την τοπική εφημερίδα "Ο Χρόνος" Κομοτηνή

Αριστοφάνης

Για τον Ποσειδώνα.
Άνακτα Ποσειδώνα αλογάρη,
που το χρεμέτισμα των ίππων,
κι ο καλπασμός τους σου αρέσει,
και τα γρήγορα εμβολούχα,
τα πλοία τα πλουτίζοντα,
και των παλικαριών το ξεσυνέρισμα,
που λάμπουν μέσα στ' άρματα,
και στην κακοτυχιά τους,
Έλα έλα στο Χορό μας χρυσοτρίαινε θεέ,
άρχοντα των δελφινιών, λατρευόμενε στο Σούνιιο,
Γερούσιε, του Κρόνου γιέ,
στο Φορμίωνα αγαπητέ πιό από τους άλλους θεούς,
και στους Αθηναίους για τις,
νίκες τους τις πρόσφατες.

Για την Αθηνά.
Πολιούχα Παλλάδα Άνασσα,
της ιερότερης πόλης από όλες,
της πρώτης στη δύναμη,
στους ποιητές και στον πόλεμο,
Αθηνά μας προστάτισσα,
Έλα έλα πάρε μαζί σου και έχε
τη συνεργό βοηθό μας,
σε εκστρατείες και μάχες,
τη Νίκη, του Χορού μας τη συντρόφισσα
και των εχθρών μας, μαζί κυνηγήτρα.