Τα βιβλία μου, Ξενοδοχειακά, Αγγλικά, Reception, Bar, Reastaurant, Kitchen, 42 books

Η ροδιά της Βούλας

Πέρασε από το πιο όμορφο πράσινο
στα πιο λαμπερά κόκκινα άνθη
απο τα ρόδια με τα χιλιάδες ρουμπίνια
στο κίτρινο για το τέλος εποχής
Η πρασινοκοκκινοκίτρινη ροδιά

της Βούλας

Κορινθία, Μελίσσι

WOW ..how amazingly beautiful Corinth is ...... I would love to stay
here next time if I can come back to Greece .Corinth was a very
important city in Ancient times . I dream to walk on the paved road
where the ancient people walked ..very, very exciting .

Το Σκάκι, από την Εξορία

 ΤΟ ΣΚΑΚΙ

Μας κουβαλήσαν στο στρατόπεδο ένα βράδυ.
Εμένα πρώτα, το Χαράλαμπο μετά.
Το Χαριλή καί τον Αλέκο από κοντά
κι άλλους πεντέξι. Αλάκερο κοπάδι.
Κι είμαστε αλήθεια … Κι ας το πούμε ειλικρινά.
ένα κοπάδι από σκιαγμένα ζωντανά.

Φόβος και τρόμος μας συνείχε στην αρχή.
Όλοι φοβούνται. Αυτή ναι η αλήθεια.
Μα, φαίνεται, πως όλα είναι συνήθεια…
Σιγά – σιγά τρυπώνει η ελπίδα στην ψυχή.
κι αν κάπου εκεί παραμονεύει ο χάρος
μαθαίνεις να τονε κοιτάς με κάποιο θάρρος.

Σε δυο – τρεις μέρες ξέφτισαν οι τρόμοι
έστρωσε ένας ρυθμός κάποιας ζωής.
Κι εξόν από δυο – τρεις ψοφοδεείς
που τρέμαν και στον ύπνο τους ακόμη
εμείς οι άλλοι, ας πούμε, οι «δυνατοί»
ζούσαμε μια ζωή σχεδόν υποφερτή.

Ήμασταν πιότερο απ’ αδέρφια με το Λάμπη.
Κι άνεργοι εδώ που μας μαντρώσαν οι ναζήδες
νάχαμε σκάκι και να κάναμε παρτίδες…!
«Πολιτισμένοι» οι Γερμανοί δεν επιτρέψαν νάμπει.
Δεν έπρεπε όμως το δικό τους να περάσει.
Παίζαμε μ’ ένα, που με ψίχα είχαμε φτιάσει.

Ήτανε λίγο τότε το ψωμί
και μια μπουκιά μονάχα είτανε κάτι
και φυσικά, δεν ήμασταν χορτάτοι,
ωστόσο μ’ οποιαδήποτε τιμή
θες από πείσμα, θες από μεράκι
εμείς το κονομήσαμε το σκάκι.

https://www.avgi.gr/tehnes/372849_skaki-stis-exories-kai-tis-fylakes 

Ο ποιητής είχε το ψευδώνυμο Άχθος Αρούρης (που είναι ομηρική έκφραση και σημαίνει «βάρος της γης»). Κατά την πρώτη περίοδο της ομηρίας του, το 1944, έγραψε το ποίημα «Το σκάκι» (ποιητική συλλογή του Νίκου Σαραντάκου «Της Κατοχής και του Στρατόπεδου»).

Της αγάπης (Κώστας Ουράνης)

 

Νά ‘ξερες πώς λαχτάριζα τον ερχομό σου, Αγάπη
που ίσαμε τα σήμερα δε σ’ έχω νιώσει ακόμα,
μα που ένστικτα το είναι μου σ’ αναζητούσαν, όπως
τη γόνιμη άξαφνη βροχή το στεγνωμένο χώμα!

Πόσες φορές αλλοίμονο! δε γιόρτασα, θαρρώντας
πως επιτέλους έφτασες, Εσύ που είχες αργήσει:
Σα μυγδαλιά, που ηλιόλουστες ημέρες του χειμώνα
την ξεγελάνε, βιαζονταν κι εμέ η ψυχή ν’ ανθήσει.

Μα δεν ερχόσουνα ποτές και, μέρα με τη μέρα,
τ’ άνθια σωριάζονταν στη γης από τον κρύο αγέρα
κι είναι η ψυχή μου πιο γυμνή παρά προτού ν ‘ανθίσει’

Και σήμερα, που η Νιότη μου γέρνει αργά στη δύση,
του ερχομού σου σβήνεται κι η τελευταία ελπίδα:
– Φοβάμαι πως επέρασες, Αγάπη και δεν σ’ είδα!.

Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας του Άγγελου Μανταδάκη

Με ιστορία δύο αιώνων περίπου, περισσότερα από ένα εκατομμύριο βιβλία και περιοδικά και ένα πλήθος σπάνιων χειρόγραφων κωδίκων από τον 9ο ώς τον 19ο αιώνα, η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος αποτελεί θεματοφύλακα της ελληνικής γραμματείας και συνδετικό κρίκο του παρελθόντος με το παρόν.

Με αφορμή τη μετεγκατάστασή του στον σύγχρονο χώρο του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου, ο κορυφαίος θεσμός εισέρχεται στην ψηφιακή εποχή. Στις νέες της εγκαταστάσεις, η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας επαναπροσδιορίζει τη σχέση της με το κοινό ως χώρος μελέτης, έρευνας και εκπαίδευσης, ως εκκολαπτήριο νέων ιδεών και ανοιχτός τόπος μάθησης. Το Δανειστικό Τμήμα το οποίο δημιουργεί προσφέρει μια ξεχωριστή συλλογή για παιδιά, εφήβους και ενήλικες, σε συνδυασμό με ένα ευρύ φάσμα εκπαιδευτικών και διαδραστικών προγραμμάτων.

Σεισμός Σάμου Κλαίρη και Αρης από Βούλα Γκιολή

Για την Κλαίρη κ τον Άρη...
Όταν οι ψυχές σας
από ενα σεισμο- Χάροντα
ετοξευτηκαν στον ουρανό,
το άστρο της Βηθλεέμ
έτρεξε μαζί σας
σας φώτιζε το δρόμο
καθώς " ταξιδεύατε" αγκαλιασμενα
για τον χορό των αγγέλων!
Δύο ψυχές μαζί
Ψυχές μου,
ενός αγοριού
κ ενός κοριτσιού.
Μαζί, μαζί, μαζί...
στη ζωή κ στον θάνατο....
ψυχές τρυφερές, Αθάνατες!
Κι εγώ, δασκάλα παιδιών, ....θρηνώ .....
( Βούλα Γκιολη - Χαριτιδη)