Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου

Κώστας Βάρναλης

Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
ούλοι δούλοι αφεντικό και μ' αφήναν νηστικό
και μ' αφήναν νηστικό
Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
και με κάμα και βροχή ώσπου μου `βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά
του χωριού την εκκλησιά
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα `ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
θα `ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι
όργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ
για τ' αφέντη το φαί
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...
Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
άλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...

Μελίτα Αδάμ : "Ιστορίες από τη γειτονιά μου και... λίγο παραπέρα"

"Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω, τη ρεζέρβα κι ό,τι έχεις θα σου πάρω"... Σύνθημα που τραγουδούσαν, σε ρυθμό μοντέρνου τραγουδιού του Τσιτσάνη οι σαλταδόροι (λεπτομέρειες στο βιβλίο της Μελίτας).
Καταμεσήμερο ήταν, είχε ψιλοβρέξει, και ένα γερμανικό αυτοκίνητο φορτωμένο αργοκυλούσε με κατεύθυνση προς την Αθήνα. Ευκαιρία για τον σαλταδόρο να δράσει. Με μαχαίρι σκίζει τους σάκους που είχε το φορτηγό στην καρότσα του με αποτέλεσμα η Πατησίων να γεμίσει πατάτες. Μάννα εξ ουρανού για τους περαστικούς που μαζεύουν πατάτες και το σκάνε τρέχοντας. Στο πεζοδρόμιο μια γυναίκα προχωρεί κρατώντας στην αγκαλιά της ένα μωρό και από το άλλο της χέρι σέρνει ένα αγοράκι, θα 'ταν δεν θα 'ταν επτά χρονών. Το μικρό σκύβει, και από την άκρη του πεζοδρομίου μαζεύει μια πατάτα που είχε κυλήσει. Το φορτηγό σταματάει. Κατεβαίνουν οι στρατιώτες με προτεταμένα όπλα και απαιτούν από όσους έπιασαν να επιστρέψουν τις πατάτες. 'Έτσι και γίνεται εκτός από το μικρό αγόρι που αυθόρμητα κρύβει τ χεράκι με την πατάτα πίσω από την πλάτη του. Ο Γερμανός το βλέπει και σπεύδει τρέχοντας να πάρει την πατάτα σπάζοντας το πεινασμένο μικρό χεράκι. Τα πάντα πάγωσαν. Οι στριγκλιές του παιδιού χαράκωσαν τον νου κάθε νοήμονος ανθρώπου. Κάποιος βρέθηκε να σιγοψυθιρίσει: "Τι να κάνουν και αυτοί! Στρατιώτες είναι κι αν δεν παραδώσουν άθικτο το φόρτωμα που μεταφέρουν, απειλούνται με ποινή θανάτου". Κανείς δεν τον άκουσε. Ένας νεαρός που πέρναγε δίπλα του, τον έφτυσε. Παρόμοια επεισόδια ήταν συχνά.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Μελίτας Αδάμ "Ιστορίες από τη γειτονιά μου και... λίγο παραπέρα" Κυψέλη 1919-1959. Σελίδα 153-154. Συνεχίζεται με άλλο απόσπασμα για το "ντου" των αδέσποτων παιδιών....
Η Μελίτα Αδάμ είναι ένας άνθρωπος που δεν το βάζει κάτω. Δεν αναγνωρίζει το χρόνο ως σκόρο που φθείρει τον άνθρωπο. Τον αντιπαλεύει ψάχνοντας μέσα στο απέραντο εύρος του και στις ψυχές των ανθρώπων που έχουν υγιή μνήμη δυνατές αληθινές ιστορίες καθημερινής ζωής στα δύσκολα χρόνια, ιστορίες αγάπης, φιλίας, έρωτα, αγώνα για την ζωή και την λευτεριά για την επιβίωση. Η Μελίτα είναι ένας εμφανής αφανής ήρωας που ενώνει με την ποιητική της γραφή τις μνήμες, τις καρδιές και τις ψυχές κοινών ανθρώπων. Την χρειαζόμαστε κοντά μας, να μας εμψυχώνει και να μας θυμίζει ένα παρελθόν που με αναλογίες είναι και παρόν... Να είναι πάντα καλά.
Χρήστος Ρουμελιώτης
Κυψέλη, Αθήνα 23/9/2013

Έργα της Μελίτας Αδάμ

1. Ειμαρμένη, Ποιήματα (1984)
2. Γιαγιά Μέλη, Αφήγημα (1996)
3. 60 χρόνια Οδηγισμού στη Νέα Φιλαδέλφεια (1996)
4. Βήματα στην ομίχλη, Ποιήματα (1977)
5. Αφιέρωμα στη γυναίκα, Μπροσούρα (2002)
6. Ψηλαφώ την ψυχή μου, Ποιήματα (2004)
7. Η ζωή μου στο Χαμάμ, Νουβέλα (2005)
8. Παιχνίδια φόβου, Αφηγήματα (2007)
9. Ανεκδήλωτος λυγμός, Ποιήματα (2010)
10. Το αλφαβητάρι της ψυχής, Ποιήματα (2010)
11. Ιστορίες από τη γειτονιά μου και... λίγο παραπέρα, Κυψέλη 1919-1959 (2012)

Υπό έκδοση

1. Ασπα, Μυθιστόρημα
2. Τέσσερις πράξεις μια ζωή, Μονόπρακτα
3. 'Ονειρο χρόνου, Ποιήματα
4. Ιστορίες δρόμου
5. Οικονομαγειρέματα

Οπισθόφυλλο:

"Ενα νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν της δικής μας Κυψέλης που τόσο αγαπήσαμε και αγαπάμε. Αφηγήσεις και γεγονότα με κοινό στοιχείο το χωροχρόνο του χθες. Πρωταγωνιστές Κυψελιώτες και Κυψελιώτισσες μέσα από τη δική του αλήθεια, μια αλήθεια βίαιη, πικρή, σκληρή, χαριτωμένη, άλλοτε ερωτική, άλλοτε κωμική, μα πάντα αληθινή. Ολοι κάτι έχουν να θυμιθούν : Απειρες συζητήσεις του καφενείου, καντάδες, φάρσες, ζωή και ξενύχτια στη Φωκίωνος Νέγρη".

Εκδόσεις Κ.Μ.ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ 

Σπετσών 25 11362 Αθήνα.

Τηλ. 2108834329

e-mail : info@zacharakis.gr/

http://www.zacharakis.gr/

Ουλαλούμ - Ulalume - Edgar Allan Poe

ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ήτανε σταχτιοί και βλοσυροί

Τα φύλλα ζαρωμένα, μαραμένα,

Τα φύλλα αφανισμένα μαραμένα

Κι ήταν ερημική νύχτα του Οχτώβρη,

Της πιό αμνημόνευτης χρονιάς μου,

Κι ήτανε εκεί πολύ σιμά στη στη σκοτεινή λίμνη του Ωμπέρ

Καταμεσής στην κάταχνη του Βέιρ τη χώρα,

Κι ήτανε κάτω στον υγρό βάλτο του Ωμπέρ,

Στη στοιχειωμένη, σύνδρεντρη του Βέιρ τη χώρα.

Κάποτε εδώθε, διάμεσα από μια τιτάνια στράτα

Κυπαρισσιών, πλανιόμουνα μαζί με την ψυχή μου,

Στράτα κυπαρισσιών, με την ψυχή μου, την ψυχή μου.

Κι ήταν οι μέρες που ως υφαίστειο κόχλαζε η καρδιά μου

Και ως ποταμός λευκόπυρης σκουριάς οπού κυλάει.

Και ως λάβα που νυχτοήμερα κυλάει

Τα θειαφοκύματά της τα φλογάτα στα ριζοβούνια του Γιαανέκ,

Μες τις απόμακρες του Πόλου χώρες

Η λάβα που βαριά στενάζει, ως περιχύνει τα ριζοβούνια του Γιαανέκ,

Μέσα στου βόρειου Πόλου το βασίλειο.

Η ομιλία μας στάθηκε βαριά και σοβαρή,

Μα οι λογισμοί μας μουδιασμένοι, μαραμένοι,

Οι θύμισές μας προδότριες μαραμένες,

Γιατί δεν τόχαμε στο νού που Οχτώβρης ήταν μήνας,

Κι ούτε που ξέραμε ποιά νύχτα αυτή 'ταν της χρονιάς.

(Ά, νύχτα, ανάμεσα στις νύχτες όλης της χρονιάς).

Δεν είχαμε προσέξει ούτε τη σκοτεινή λίμνη του Ωμπέρ

(Κι ας είχαμε κάποια φορά από δώθε ταξιδέψει)

Κι ούτε θυμόμαστε τον υγρόβάλτο του Ωμπέρ

Μήτε τη στοιχειωμένη σύνδεντρη του Βέιρ τη χώρα.

Και τώρα πιά καθώς η νύχτα ξέφταγε,
Κι ως ο παλμός των αστεριών αχνομηνούσε την αυγή
Κι ο παλμός των αστεριών αχνομηνούσε την αυγή,
Πέρα στην άκρη του μονοπατιού μας ένα ενάερο
Καταχνιασμένο φώς εφανερώθη,
Και μεσα ένα λαμπρό υψώθηκε μισοφέγγαρο
Με το διπλό του κέρας
Το διαμαντένιο της Αστάρτης μισοφέγγαρο
Καθάριο, με το δίδυμό του κέρας.
Και είπα: "Από την 'Αρτεμη είναι πιό θερμή,
Και γυροστρέφει  διάμεσα απ' 'ναν αιθέρα στεναγμών,
Αγάλλεται μες σε μια χώρα στεναγμών...
...

(συνεχίζεται)

Edgar Allan Poe

Η μνημονιακή πολιτική στη γλώσσα της κ. Ρεπούση Του ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ*

«Οι λογαριασμοί μετά τη λήξη τους μπορούν να εξοφλούνται στα ταμεία της ΔΕΗ...», «Ρίχνουμε τα ζυμαρικά στο αλατισμένο νερό που βράζει. Αφήνουμε να βράσει 6-8 λεπτά ανακατεύοντας κάθε τόσο». Μια από τις λιτές εντολές στο οπισθόφυλλο του λογαριασμού της ΔΕΗ ή οι οδηγίες σε πακέτο με μακαρόνια. Λειτουργική γλώσσα, που καταλαβαίνεις αμέσως τι εννοεί.

Μπορεί κανείς να θεωρεί ότι αυτή η γλώσσα είναι η πραγματική, η εμπορικά ανταποδοτική, η εγκεκριμένη από το ρεαλισμό. Οι μεταφορές, οι ελιγμοί και οι ήχοι της ποίησης, της λογοτεχνίας, του αρχαίου δράματος, ανήκουν στο βαθύ χώρο της περιττολογίας, είναι ένας πλεονασμός που η κρίση οφείλει να εγχειρήσει.