What Remains by Reginald Gibbons

What Remains by Reginald Gibbons

Yes, bread that’s poisoned. And not even one sip of air.
How hard it is for the wound of life to be cured.
Joseph himself, sold to Egypt as a slave,
could not have been more heavily grieved.

Then under the sky-swarm of stars, Bedouins come.
They quiet their horses. Then in turn, with eyes closed,
each invents some chanted fragment of their day
of epic nothing, that only brought them boredom,

for among such riders, little’s needed to inspire—
in the dunes, one man lost a quiver of arrows,
others traded some geldings for a mare—events are
only a mist that thins and disappears.

But if—if—such songs are sung out to the end
with all the heart, with all the breath in the lungs,
almost everything vanishes . . . And what remains
is the desert vastness, the stars, the one who sings.

Ναι, ψωμί που είναι δηλητηριασμένο. Και ούτε μια γουλιά αέρα.
Πόσο δύσκολο είναι να θεραπευτεί η πληγή της ζωής.
Ο ίδιος ο Ιωσήφ, πουλήθηκε στην Αίγυπτο ως σκλάβος,
δεν θα μπορούσε να είναι πιο σοβαρή.

Στη συνέχεια, κάτω από το σμήνος των αστεριών, έρχονται οι Βεδουίνοι.
Σιωπούν τα άλογά τους. Στη συνέχεια, με τα μάτια κλειστά,
ο καθένας εφευρίσκει κάποιο ψαλμένο κομμάτι της ημέρας τους
από επικό τίποτα, που τους έφερε μόνο πλήξη,

γιατί ανάμεσα σε αυτούς τους αναβάτες, λίγα χρειάζονται για να εμπνεύσουν—
στους αμμόλοφους, ένας άντρας έχασε ένα ρίγος από βέλη,
άλλοι ανταλλάσσουν κάποιες συγκολλήσεις για μια φοράδα - τα γεγονότα είναι
μόνο μια ομίχλη που αραιώνει και εξαφανίζεται.

Αλλά αν - αν - τέτοια τραγούδια τραγουδούν μέχρι το τέλος
με όλη την καρδιά, με όλη την αναπνοή στους πνεύμονες,
σχεδόν όλα εξαφανίζονται. . . Και τι μένει
είναι η απεραντοσύνη της ερήμου, τα αστέρια, αυτός που τραγουδά.

<><><><>

https://www.avgi.gr/tehnes/386722_katanoontas-ti-riza-tis-orgis

Η δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικό, που συντάραξε την Αμερική πριν από έναν χρόνο καταδεικνύοντας πως οι φυλετικές διακρίσεις και η αστυνομική βία ζουν και βασιλεύουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στάθηκε η έμπνευση για την έκθεση φωτογραφίας «Madder and Madder and Hotter and Hotter: Η εξέγερση για τον George Floyd», που πραγματοποιείται από 19 Μαΐου έως και 19 Ιουνίου στο «1927 art space» της οδού Kυψέλης 35.

Η επιμελήτρια της έκθεσης Ακτίνα Σταθάκη, θεατρολόγος και ιδρύτρια του Between the Seas Festival of Mediterranean Performing Arts, κινητοποιήθηκε όταν μια φίλη και συνεργάτις της, ρεπόρτερ και φωτογράφος από τη Νέα Υόρκη, της έστειλε ένα ολιγόλεπτο απόσπασμα από ένα ντοκιμαντέρ που γύρισε κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων μετά τη δολοφονία του Φλόιντ. «Το υλικό ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον κι έτσι ξεκίνησα να ψάχνω περισσότερα στοιχεία, ανακαλύπτοντας ότι υπήρχε ένα τεράστιο αρχείο από τους ίδιους τους πολίτες που συμμετείχαν και κατέγραφαν τις εξεγέρσεις με κάθε μέσο που διέθεταν».

Από πέρυσι τον Σεπτέμβριο έως και τον Νοέμβριο, μελέτησε φωτογραφικό και μαγνητοσκοπημένο υλικό και πήρε την απόφαση να το κάνει γνωστό μέσα από μια έκθεση, «έστω και σε ακατέργαστη μορφή, καθώς είναι ένα αρχείο του παρόντος» όπως λέει. «Στην Ελλάδα παρακολουθούσαμε τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τρέφαμε και μια αλληλεγγύη ως προς τις εξεγέρσεις, αλλά δεν είχαμε ακριβή εικόνα του μεγέθους αυτού που συμβαίνει», εξηγεί.

Έτσι, άρχισε να αναζητεί ανθρώπους που είχαν καταγράψει τα γεγονότα. «Δεν απευθύνθηκα μόνο σε καλλιτέχνες φωτογράφους, αλλά και σε πολίτες που διέθεταν υλικό και είχαν τη διάθεση να το μοιραστούν. Κάποιοι αρνήθηκαν, κυρίως για λόγους ασφαλείας».

Η Ακτίνα επεξεργάστηκε έναν μεγάλο όγκο αυτού του αρχειακού υλικού και άρχισε να ερευνά τι συμβαίνει ιστορικά, «θέλοντας να καταλάβω ποια ήταν η ρίζα αυτής της ανυποχώρητης οργής, που έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους για μήνες. Ζώντας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού νιώθεις αυτήν την ένταση στην καθημερινότητά σου» ομολογεί.

Ανατρέχοντας στην Ιστορία της δουλείας και της κατάργησής της, άρχισε να συλλέγει βιβλιογραφικό υλικό και ιστορικά ντοκουμέντα από το Εθνικό Μουσείο Αφροαμερικανικής Ιστορίας στην Ουάσιγκτον.

Έτσι η έκθεση περιλαμβάνει έργα πέντε διαφορετικών φωτογράφων, που αναδεικνύουν τις διαδηλώσεις σε Νέα Υόρκη και Ουάσιγκτον, ιστορικές αφίσες και ντοκουμέντα από το Μουσείο Αφροαμερικανικής Ιστορίας, κείμενα και στατιστικές αστυνομικής βίας και φυλετικών διακρίσεων, αλλά και δύο βιντεοεγκαταστάσεις μουσικών εμπνευσμένες από τις εξεγέρσεις. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ένα ιστορικό βίντεο μιας Αφροαμερικανίδας καλλιτέχνιδας από τις εξεγέρσεις στο Νιου Τζέρσεϊ τη δεκαετία του 1960, καθώς και μια κινηματογράφηση της εικαστικού Τζένης Μαρκέτου που εκείνο το διάστημα ήταν στην Ουάσιγκτον και κατέγραφε την αποκαθήλωση μνημείων.

Η Ακ. Σταθάκη, μέσα από την έκθεση, μοιράζεται, όπως λέει, αυτή τη «συγκλονιστική, εκπαιδευτική εμπειρία» που αποκόμισε. Και στην ερώτηση τι την συγκινεί ιδιαίτερα από όλο αυτό το πρωτογενές υλικό, αναφέρει μια λιθογραφία του 1931 με τον απαγχονισμό του Αφροαμερικανού Μάθιου Ουίλιαμς στο Μέριλαντ. «Ένα συγκλονιστικό έργο, που συμπυκνώνει όλη την Ιστορία»!

Η έκθεση, με ελεύθερη είσοδο από Τετάρτη έως Παρασκευή 5-9 μ.μ. και Σάββατο 1-5 μ.μ., λειτουργεί με ραντεβού μέσω mail στο 1927bts@gmail.com ή τηλεφωνικά στο 211.414.0970, καθώς ο μέγιστος αριθμός παρευρισκομένων στον χώρο είναι 8 άτομα με υποχρεωτική χρήση μάσκας και θερμομέτρηση πριν την είσοδο.