Το καλάθι με τα όνειρα (3) Επίλογος

 







Η τρίτη συνέχεια του παραμυθιού επίλογος και τέλος
Κάντε κλικ εδώ να διαβάστε την αρχή του παραμυθιού
Από τότε πέρασαν πολλές μέρες μαζί και πολλοί χειμώνες και ανοίξεις και καλοκαίρια και τα πράγματα άλλαζαν συνεχώς γύρω της και χτίζονταν ωραία σπίτια γύρω από τη λίμνη και χωριάτικες μάντρες ώσπου μια μέρα ο ωραίος κήπος του μπαρμπάγγελου με την αδελφούλα του τη ξεχειλιστή λιμνούλα άλλαξε μορφή! Να. έγινε όπως τον βλέπουμε σήμερα ! Αλλά όπως είπαμε το βατραχάκι έμεινε εκεί. φύλακας ! Πάντοτε ευχαριστημένο από τη ζωή του και τους φίλους του ! Αλλά και γλυκο-λάλλητο ! Μιαν άνοιξη μάλιστα πήρε το θάρρος να πει και ένα τραγουδάκι στη κόρη που πλησίασε τη λιμνούλα να παίξει.

Το βατραχάκι !

Χιπ χοπ χιπ χοπ μέσα κι έξω απ’ το νερό
Βολτάρω όπου θέλω γω
Δεν με πειράζει κανένα ερπετό
Μπεκεκέξ κουόξ κουόξ το κεφάλι έξω απ’ το νερό
Ξυπνώ προυνό προυνό πρώτα τη καλή μου τη Λιολιό
Και μετά όλο το χωριό !
Παράπονο δεν έχω απ’ της λιμνούλας τα νερά
Το καλοκαίρι είναι δροσερά
Και το χειμώνα μου κρατάνε μια ζεστή γωνιά
Πράσινα νουφαράκια μου κάνουν συντροφιά
Λυγερόκορμα καλαμάκια υφαίνουν γύρω ομορφιά
Και μια ροδιά μου χαρίζει σκουλαρικάκια οδοντωτά
Αγαπώ πολύ τη φύση τη μαμά
Γιατί μ’ έχει σα τον βασιλιά
Με ταΐζει μ’ έντομα λαχταριστά
Αλλά και σκουληκάκια τρυφερά
Αχ τι καλά που τα περνώ
Παρέα μου κάνει κάπου κάπου κι η Λιολιό
Μες τον καλαμώνα τον άλλοτε πυκνό
Φτιάχνει με ζήλο σπίτι φυσικό
Στην ομορφιά να κάνει ένα δώρο συμβολικό
Και τώρα στις γιορτές μια ευχή να δώσει
«Οι άνθρωποι να τη φυλάνε σαν το δικό τους σπιτικό»

Η Πεταλουδίτσα !

Μια πεταλουδίτσα τρυφερή
Με φτεράκια μαύρα με βούλες μουσταρδή
Σαν ακούει την ευχή
Βγάζει μια χαρούμενη κραυγή
Και αρχίζει να χορεύει τρελή από χαρά πάνω από τη Γη
Επί τέλους! Μπράβο καλό μου παιδί
Σκέφτηκες εσύ να κάνεις πράξη συμβολική
Δώρο στην ομορφιά για να «προφυλαχθεί»
Από την α-νοησία των ανθρώπων την καταστροφική
Και Σύ βατραχάκι μου καλά Ούγεννα
Και ζεστορόδροσος και χορταστικός ο καινούργιος χρόνος !

Το Μελίσσι !

Μια Βασίλισσα γενάρχης του Μελισσιού παλιά
Κατοικία είχε φτιάξει στ’ άγρια βάτα γύρω από τη Ροδιά
Είχε όλα τα καλά γύρη από τα πορτοκαλ-άνθη ζηλευτή
Και μπόλικες εργάτριες γύρω από τη λιμνούλα τη μικρή
Να της κουβαλάνε νέκταρ απ’ τ’ άνθη του Μελισσιού
Που είχανε φυτρώσει από τον καιρό του παρα-μυθιού
Το Μελίσσι ήταν πολύ ευτυχισμένο
Γιατί πρώτα – πρώτα ζούσε σ’ ένα κήπο παραδεισένιο
Που είχε δένδρα ζωντανά ανάμεσά τους και μια αχλαδιά
Αχ αυτά της τα κρυστάλλια πιο γλυκά ήταν και από τα πορτοκάλια
Μια συκιά ζηλιάρα πάρα κει μέλι τάιζε τα σύκα της κι’ αυτή
Να είναι πάντα γλυκά και να τρελαίνουν τη γιαγιά
Πιο πάνω μια δαμασκηνιά σκαρφαλωμένη στη βραγιά
(κάτω από την αφράτη την ροδιά)
Δαμάσκηνα έθρεφε κρυφά μα τόσο ! ζουμερά
Και σαν ρχότανε το Πάσχα βγαίνανε τα μούσμουλα κίτρινα χρυσά
Στάζανε μέλι και αυτά και ήτανε τόσο ζηλευτά !
Τον ήλιο ευχαριστούσε η μουσμουλιά που τη πότιζε με φως
Και του χρόνιου «έχει και μανταρίνια…ο θεός» !
Γύρη και νέκταρ ! Άνθη άνθη άνθη εργασία και χαρά !
Ζούσε το άγριο Μελίσσι και ήταν φίλος με τη φύση !
Φιλαράκια είχε την ημέρα τα αηδόνια και τη νύχτα τα τριζόνια
Να του γλυκολαλούν και τη επίπονη ζωή του να διαλ-λαλούν
Περνούσανε τα χρόνια, περνούσανε και οι ανθρώποι
Που αγαπούσαν το Μελίσσι σαν το δικό τους σπίτι

Η Άγγελος και η Χαρίκλεια
Ο Χρίστος και η Αναστασία
Ο Σπύρος και η Βάσω
Ο Χρίστος και η Γεωργία
Ο Γιώργος και η Καλλιόπη
Ο Θειοφάνης και η Ελένη

Και το μέλι ήτανε τόσο γλυκό που κανένας από το χωριό δεν ήθελε να το ξοδέψει! Και το μέλι έτρεχε από το άγριο Μελίσσι και έπαιρνε τη κατηφοριά και έφτανε κάτω στα βράχια κάτω από την εκκλησιά για να το βλέπει η κάθε νέα γενιά να μην τα’ αγγίζει και να θυμάται και να γλυκαίνει τη μνήμη της με τα παλιά ... Αυτά είπε το ρολογάκι και έπεσε να …μαραθεί, ευτυχισμένο από την αγάπη που του έδειξε το κοριτσάκι...
Κάντε κλικ εδώ να διαβάστε την αρχή του παραμυθιού πρόλογος
Αθήνα 23/12/2004 Χρίστος Ρουμελιώτης Το αφιερώνω στη Ζωή και την Ευαγγελία Σούρλου και σε κάθε παιδάκι που του αρέσει να ονειρεύεται...