Το καλάθι με τα όνειρα (2) Το παραμύθι

Κάντε κλικ εδώ να διαβάστε το πρώτο μέρος του παραμυθιού πρώτο μέρος πρόλογος

Ήτανε λέει ένα κοριτσάκι που όταν μεγάλωσε αρκετά και καταλάβαινε έκανε βόλτα και πέρα απ’ τα σύνορα του χωριού. Στο ποτάμι. Εκεί στην άκρη της κοίτης του κατοικούσε η κυρά - Βαγγελιώ μια τσιγγάνα. Η τσιγγάνα μόλις είδε το κορίτσι τη συμπάθησε και της είπε. «Άκου κοπέλα μου είσαι νέα κι όμορφη. Έχεις όνειρα; Τη ρώτησε. Όχι. απάντησε το κορίτσι δεν ξέρω καλά καλά πως είναι αυτά. Καλά. μην στενοχωριέσαι. Εγώ θα σου δώσω ένα καλάθι και συ θα πας να βρεις τα πιο ωραία όνειρα να βάλεις μέσα. Μετά ένα ένα θα τα βγάζεις και θα τα κάνεις ότι θες! Εγώ δεν μπορώ να σου πω τίποτα άλλο. Και που θα τα βρω και πως θα τα αναγνωρίσω ρώτησε το κορίτσι; Α ! αυτό κορίτσι μου δεν μπορώ να σου το πω. Γιατί πρώτα πρώτα για τον κάθε άνθρωπο τα όνειρα παρουσιάζονται διαφορετικά και ο καθένας απ’ ότι ξέρω κάνει πολύ μακρύ δρόμο στη ζωή του για να τα δει. Και πρόσεξε υπάρχουν όνειρα και όνειρα. Όνειρα ελκυστικά με ωραίο περιτύλιγμα! Μακριά όμως απ’ αυτά ! Αυτά είπε η κυρά – Βαγγελιώ και έτρεξε να της φτιάξει το πιο όμορφο καλαμωτό καλάθι με ένα χαριτωμένο και λεπτοκαμωμένο χεράκι και ένα ευρύχωρο πάτο στρωμένο με απαλά ξερόχορτα σαν τις φωλιές των πουλιών ώστε η κόρη να βάλει μέσα τα πιο ωραία όνειρα ! Πήγε λοιπόν και βρήκε τα καλλίτερα καλάμια της περιοχής και άρχισε να το κατασκευάζει ! Ήρθε σούρουπο και ο ήλιος έγειρε νυσταγμένος πίσω από το μυτερό βουνό της Παναγίας στο πορφυρένιο του κρεβάτι. Φετούλες από τα πιο τρυφερά και ονειροφόρα καλάμια της λιμνούλας συνέχιζαν να πλέκονται και να σχηματίζουν το καλάθι τώρα κάτω από το φως του λυχναριού ! Για χέρι και πάτο πήγε και βρήκε λυγιά από το βουνό και την έπλεξε μ’ ένα μοναδικό κοτσιδωτό τρόπο. Βρήκε και φωλίτσες και πουπουλάκια αηδονιών από τον κάμπο και ΩΠ έτοιμο το καλάθι !. Της πήρε μέρες τρεις να το πλέξει και την τρίτη έκατσε μέχρι αργά τη νύχτα για να το τελειώσει ! Το κρέμασε στο μεσιακό κοντάρι της σκηνής της και έμεινε ώρα πολύ μέχρι το πρωί να το θαυμάζει ! Το πανέμορφο αυτό καλάθι το παρέδωσε λοιπόν στην κόρη με μιαν ευχή:

«Το καλάθι με όμορφα όνειρα κόρη να γεμίσεις
Σου εύχομαι όλα να τα πραγματοποιήσεις
Παλικάρι όμορφο να συναντήσεις
Και την καρδιά του να κατακτήσεις
Μαζί του γερά παιδιά ν΄ αποκτήσεις
Και τη ζωή ειρηνικά να κατακτήσεις» !

Σαν πήρε τα λόγια αυτά η κόρη τα έκλεισε καλά μέσα στο μυαλό της και ετοιμάστηκε για ένα μεγάλο και μαγευτικό ταξίδι. Σκέφτηκε: «Όνειρο τι να είναι; λουλούδι ίσως» Ας ρωτήσω πρώτα ένα λουλούδι. Α ναι είχα δει πέρα στο ποτάμι ένα ωραίο νάρκισσο ! Είναι τώρα και η εποχή τους. Ωραίε μου νάρκισσε, λουλούδι των ποιητών γιε του Κηφισού της Βοιωτίας και της Λειριώτης της ωραίας νύφης πες μου σε παρακαλώ μήπως γνωρίζεις που βρίσκονται τα ωραία όνειρα; Καλή μου κόρη εγώ βρήκα ένα μέσα σε μια κρυστάλλινη πηγή. Ήταν σαν μια ωραία ιδέα - όνειρο που μόλις την είδα την ερωτεύτηκα ! Έμεινα μαζί της μέρες ολόκληρες και έτσι πέρασε η ζωή μου ! Η ιδέα –όνειρο ήταν να παραμείνω νέος κι όμορφος. Όσο περνούσαν όμως τα χρόνια όμως αυτό δεν γινόταν, η μορφή μου άλλαζε προς το χειρότερο. Προσπάθησα να τη διατηρήσω νέα. Και τι δεν έκανα. Χίλια δυο βότανα και χυμούς από τους καλλίτερους καρπούς από τους βιότοπους και τα ορεινά λιβάδια χρησιμοποίησα για να διατηρηθώ νέος και όμορφος. Μα του κάκου. Ξαφνικά μια μέρα βγαίνει από τη πηγή πάλι η ιδέα –όνειρο με τη μορφή μιας ωραίας νύφης και μου λέει. Νάρκισσε ό,τι και να κάνεις η μορφή σου θ’ αλλάζει μα η ψυχή σου θα παραμένει ίδια: Αγνή όπως ενός λουλουδιού. Το πρόβλημα δεν είναι να μείνεις εσύ αθάνατος. Η αποστολή σου είναι να βρεις μια ωραία νύφη για γυναίκα και να κάνεις παιδιά όμορφα σαν και σένα και αυτά με τη σειρά τους να ομορφαίνουν το κόσμο και να εμπνέουν τους ποιητές. Τα λευκά τους πέταλα και τα γλαυκοπράσινα τους ταινιοειδή φύλλα καθώς και τα κοκκινωπά τους χείλη θα τα αγγίζουν μόνο άγριες μέλισσες που θα κάνουν το καλλίτερο μέλι που θα γλυκαίνει τον κόσμο. Αυτή την ευχή θα σου δώσω ώστε να βρεις τη κατάλληλη συμβία και η ομορφιά σας να περάσει στα παιδιά σας και οι άνθρωποι να σας έχουν ευγνωμοσύνη που θα τους ομορφαίνετε τη ζωή. Τα παιδάκια σου που η θεά Φύση θα φροντίσει να τα σπείρει στα βουνά και τα λιβάδια θα γεννιούνται κάθε Άνοιξη ! Αυτά είπε η ιδέα – όνειρο με τη μορφή της νύφης και χάθηκε μέσα στο κρυστάλλινο νερό. Ο Νάρκισσος τότε έγειρε και μαράθηκε ευχαριστημένος που θ’ άφηνε πίσω του τόσο χρήσιμους και όμορφους απογόνους ! Να λοιπόν η κόρη απόκτησε και το πρώτο της όνειρο το ωραιότερο ίσως. Πιο ωραίο όνειρο - λουλούδι – ιδέα –δεν είχε ξαναδεί ! Αλλά σίγουρα, σκέφτηκε η κόρη, θα υπάρχουν και άλλα όνειρα πιο ωραία δεν μπορεί ας κοιτάξω και αλλού ! Μια μέρα την πήρε η μαμά της στην πόλη για ψώνια εν όψει των εορτών. Το μυαλό της ήταν πάντα στα όνειρα. Πως να κάνει και άλλα όνειρα και να τα ταιριάξει στο όμορφο καλάθι που της έφτιαξε η τσιγγάνα. Καθώς περνούσε μπροστά από τις βιτρίνες των μαγαζιών την εντυπωσίασαν αφάνταστα τα ωραία ρούχα, τα αστραφτερά κοσμήματα και οι σοκολατένιες κατασκευές στα ζαχαροπλαστεία. Αστραφτερά άγγιχτα αυτοκίνητα περίμεναν υπομονετικά με τη σειρά τους χοντρούς κυρίους να τ' αγοράσουν και ικανούς νεαρούς να τους δείξουν πόσο γρήγορα τα πάνε! Διερωτήθηκε όμως. Προς τι όλα αυτά. Μήπως αυτά ήσαν τα όνειρα που θα έπρεπε να βάλει στο καλάθι της ; Και καλά πως αυτά θα άλλαζαν θέση έτσι αυτόματα; Ενώ το λουλούδι – ιδέα τσούπ είχε τόσο εύκολα και απλά κοπιάσει στο καλάθι της χωρίς καν να το παρακαλέσει ! Μήπως αυτά είχαν σχέση με κάποιο πολύ πλούσιο άνθρωπο πριγκιπόπουλο παραμυθιού ή κάποιο βασιλιά ή κάποιο άρχοντα που θα μπορούσε να την βοηθήσει; Αλλά πάλι γιατί να το κάνει; Και που ήταν αυτός; Και θα περίμενε αυτόν να της γεμίσει το καλάθι με όνειρα – επιθυμίες; Και ποια ήταν αυτή; Γιατί να έλθει σ’ αυτήν; Χίλιες δυο σκέψεις άρχισαν να περνάνε από το μυαλό της αλλά δεν είπε τίποτα. Ήρθανε οι γιορτές. Λες μια τύχη - όνειρο σαν αυτή της Σταχτοπούτας - κάποιος Πρίγκιπας να βρεθεί μέσα στο καλάθι της ; Αλλά και αυτή δεν θα έπρεπε – σύμφωνα με το παραμύθι – να μείνει με σταυρωμένα χέρια. Θα έπρεπε να βάλει κάτω το μυαλό της και να σκεφτεί. Η τύχη – όνειρο η ωραία ζωή ίσως είναι άπιαστα και δεν είναι για όλους. θα πρέπει να χτίσει όνειρα – επιθυμίες – αρετές και να δοκιμάσει με εξυπνάδα και σκληρή δουλειά να τα κάνει μια μέρα πραγματικότητα. Και δεν μπορεί κάτι θα γίνει ! Άλλωστε όπως της έχει πει και η μαμά της η αρετή και η εργασία ανταμείβεται ! Αυτά σκέφθηκε η κόρη και τσουπ βλέπει στο όμορφο καλαθάκι να φωλιάζουν πανέμορφες και πολύχρωμες πεταλούδες και εργατικές μέλισσες ! Ναι σαν όνειρα – σύμβολα ομορφιάς, εξυπνάδας και εργατικότητας ! Α ! Πόσο ταιριαστά είναι τα λουλούδια, οι πεταλούδες και οι μέλισσες ! Πόσο ευτυχισμένη ένιωθε που επιτέλους έβλεπε το καλαθάκι της να γεμίζει με τόσο ζωντανά ολοζώντανα όνειρα !

Κάντε κλικ εδώ να διαβάστε τη συνέχεια τρίτο μέρος επίλογος