Όνειρο μέσα σε όνειρο (Έντγκαρ Άλλαν Πόε, μετάφραση: Στέφανος Μπεκατώρος)

 

Δέξου ετούτο το φιλί στο μέτωπό σου!
και τώρα που χωρίζουμε,
άφησε να σου πω–
ότι οι μέρες μου εκύλησαν μέσα στ’ όνειρο.
Είναι αλήθεια, όπως το ’λεγες
αν, όμως, η ελπίδα πέταξε
μες σε μια νύχτα ή μια μέρα,
μες σ’ ένα όραμα ή μες στο τίποτα,
είναι γι’ αυτό λιγότερο χαμένη;
Όλα όσα βλέπουμε ή ό,τι φαινόμαστε
όνειρο είναι μέσα σε όνειρο.

Στέκομαι ανάμεσα στο βογγητό
Μιας θαλασσόδαρτης ακτής,
Και μες στα χέρια μου κρατώ
κόκκους χρυσούς της άμμου –
Πόσο λίγοι! Κι όμως πώς γλιστράνε
Από τα δάχτυλά μου και βαθιά πάνε,
Καθώς θρηνώ – καθώς θρηνώ!
Θεέ μου! Μήπως θα μπορούσα
Μέσα στο χέρι πιο σφιχτά να τους κρατούσα;
Θεέ μου! Πώς θα κατορθώσω
Μόνο ένα απ’ το ανήλεο κύμα να γλιτώσω;
Όλα όσα βλέπουμε ή ό,τι φαινόμαστε
Όνειρο είναι μονάχα μέσα σε όνειρο;