Καβάφης, Απ' τες εννιά, Τα κεριά

Απ' τες εννιά

Απ’ τες εννιά...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/giati-o-kostis-palamas-apaxiose-tin-piisi-tou-kavafi-eno-ke-o-xenopoulos-ton-imnouse/

Απ’ τες εννιά Δώδεκα και μισή. 

Γρήγορα πέρασεν η ώρα απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα, και κάθισα εδώ. 

Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω, και χωρίς να μιλώ. 

Με ποιόνα να μιλήσω κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό {…} 

Το είδωλον του νέου σώματός μου ήλθε και μ’ έφερε και τα λυπητερά• πένθη της οικογένειας, χωρισμοί, αισθήματα δικών μου, αισθήματα των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα. 

Δώδεκα και μισή. 

Πώς πέρασεν η ώρα. 

Δώδεκα και μισή. 

Πώς πέρασαν τα χρόνια. 

Κ.Π. Καβάφης. 

Έχει χαρακτηριστεί από τους Βρετανούς λογοτέχνες ως ο Ποιητής των Ποιητών (Poet’s Poet) επειδή είναι ο πιο αγαπητός ποιητής, ειδικά ανάμεσα στους έφηβους, που τελικά τον διαβάζουν μέχρι την ώριμη ηλικία. Ψέμματα;...

Τα κεριά

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας σα μια σειρά κεράκια αναμένα — χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια. 

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν, μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων· τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη, κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά. 

Δεν θέλω να τα βλέπω·με λυπεί η μορφή των, και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι. 

Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά. 

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει, τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν....