Carpe Diem

 Πρωτότυπο κείμενο στα λατινικά
Tu ne quaesieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi
finem di dederint, Leuconoe, nec Babylonios
temptaris numeros. Ut melius, quidquid erit, pati.
Seu pluris hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam,
quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare
Tyrrhenum: sapias, vina liques et spatio brevi
spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida
aetas: carpe diem quam minimum credula postero

Μετάφραση στα ελληνικά
Λευκονόη, μη ρωτάς, δεν κάνει να ξέρεις
ποιο τέλος όρισαν οι θεοί για τη ζωή τη δική μου και τη δική σου·
και μη ζητάς τ’ άστρα μελετώντας να το βρεις.
Πόσο είναι προτιμότερο να δείχνεις υπομονή σ’ ότι συμβεί!
Χειμώνες περισσότερους αν μας χρωστά ο Δίας
ή αν αυτόν μάς χάρισε στερνό, που σπάει το κύμα το τυρρηνικό
στ’ αντικρινά τα βράχια, δείξε τη φρονιμάδα σου,
στράγγιζε τα κρασιά σου·
κι αφού η ζωή είναι λίγη, κλάδευε τη μακρινή ελπίδα.
Όσο μιλάμε, θα ’χει πετάξει πια ο φθονερός ο χρόνος.
Άδραξε την ημέρα και δείξε όσο το δυνατόν
λιγότερη εμπιστοσύνη στο αύριο.

Χαλκίδα, Παπαγεωργόπουλος Γ.Νίκος (1915)

 ΧΑΛΚΙΔΑ: Τρελλή ερωμένη, ξελογιάστρα, / φωτιές λαχτάρας μύρια χάδια / σκορπάς σαν φτάνουν τα σκοτάδια / κρυφά 'πο τ'αστρα. //// Φιλιά τι παίρνεις απ' το κύμα; / Οι ψαράδες - ζηλεύω - τι σου λεν / τα μεσημέρια; Αχ! τι κρίμα / μακρυά σαν άλλοι να κλαιν - να κλαιν. ////Νειάτα χαρές, πούνε κρυμμένα / που μας τα σκόρπαγες πλημμύρα. / Μαζύ τους πόσα 'ναι θαμμένα; / που δίναν μύρια; //// Καντάδες λέει κάθε στενό σου, / κιθάρα, αχνός κάθε ταβέρνα. / Σαν θ' άρθω κάποιο δειλινό σου / παρ' το ποτήρι μου και κέρνα //// κρασί Αμπελιώτικο και πάλι / ξέχειλα βάζε μου να πίνω, / κάθε φορά κάτι να σβύνω / - ίσως να βάζω - στο κεφάλι. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ Γ. ΝΙΚΟΣ (1915) ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΥΟΕΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΑΝΔΡΕΑ Σ. ΙΩΑΝΝΟΥ, ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΧΑΛΚΙΔΑΣ 2006, σελ.54

Σοφοί δε προσιόντων (Κωνσταντίνος Π. Καβάφης)

Θεοί μεν γαρ μελλόντων, άνθρωποι δε γιγνομένων,
σοφοί δε προσιόντων αισθάνονται
— Φιλόστρατος, Τα ες τον Τυανέα Aπολλώνιον, VIII, 7

Οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα.
Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι θεοί,
πλήρεις και μόνοι κάτοχοι πάντων των φώτων.
Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα
αντιλαμβάνονται. Η ακοή

αυτών κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών
ταράττεται. Η μυστική βοή
τούς έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων.
Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν
έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί.

Όνειρο μέσα σε όνειρο (Έντγκαρ Άλλαν Πόε, μετάφραση: Στέφανος Μπεκατώρος)

 

Δέξου ετούτο το φιλί στο μέτωπό σου!
και τώρα που χωρίζουμε,
άφησε να σου πω–
ότι οι μέρες μου εκύλησαν μέσα στ’ όνειρο.
Είναι αλήθεια, όπως το ’λεγες
αν, όμως, η ελπίδα πέταξε
μες σε μια νύχτα ή μια μέρα,
μες σ’ ένα όραμα ή μες στο τίποτα,
είναι γι’ αυτό λιγότερο χαμένη;
Όλα όσα βλέπουμε ή ό,τι φαινόμαστε
όνειρο είναι μέσα σε όνειρο.

Στέκομαι ανάμεσα στο βογγητό
Μιας θαλασσόδαρτης ακτής,
Και μες στα χέρια μου κρατώ
κόκκους χρυσούς της άμμου –
Πόσο λίγοι! Κι όμως πώς γλιστράνε
Από τα δάχτυλά μου και βαθιά πάνε,
Καθώς θρηνώ – καθώς θρηνώ!
Θεέ μου! Μήπως θα μπορούσα
Μέσα στο χέρι πιο σφιχτά να τους κρατούσα;
Θεέ μου! Πώς θα κατορθώσω
Μόνο ένα απ’ το ανήλεο κύμα να γλιτώσω;
Όλα όσα βλέπουμε ή ό,τι φαινόμαστε
Όνειρο είναι μονάχα μέσα σε όνειρο;

Μετάφραση: Άγνωστος

Φθινόπωρο (Γιώργος Δροσίνης)

Χειμώνιασε και φεύγουν τα πουλιά
γοργά ο πελαργός τα πελαγώνει
κι η φλύαρη χελιδονοφωλιά
χορτάριασε παντέρημη και μόνη.

Του σπίνου χάθηκε η γλυκιά λαλιά,
φοβήθηκε ο μελισσουργός το χιόνι,
κι η σουσουράδα κάτω στην ακρογιαλιά
δεν τρέχει, δεν πηδά, δεν καμαρώνει.

Στης λυγαριάς τ’ ολόξερο κλαδί,
του φθινοπώρου φτωχικό παιδί,
ο καλογιάννος πρόσχαρος προβάλλει.

Με λόγια ταπεινά και σιγανά,
μικρός προφήτης φτερωτός, μηνά
την Άνοιξη, που θα γυρίσει πάλι.

 

Πώς συλλογάται ο Ρήγας; Δημήτρης Ψαράς

 Δεν παραιτούμεθα από την παρηγοριά του βιβλίου. Να επιτρέψει σήμερα η κυβέρνηση το #άνοιγμα_βιβλιοπωλείων. Παράλληλα με τη λειτουργία των μεγάλων φαμπρικών. Έχουμε βιβλία θέλουμε και άλλα. Οι #συγγραφείς, οι #εκδότες, τα #βιβλιοπωλεία είναι τα εργοστάσια του πνεύματος και της κουλτούρας μας. #Όχι_lockdown του πνεύματος και των ιδεών.