Χαλκίδα, Παπαγεωργόπουλος Γ.Νίκος (1915)

 ΧΑΛΚΙΔΑ: Τρελλή ερωμένη, ξελογιάστρα, / φωτιές λαχτάρας μύρια χάδια / σκορπάς σαν φτάνουν τα σκοτάδια / κρυφά 'πο τ'αστρα. //// Φιλιά τι παίρνεις απ' το κύμα; / Οι ψαράδες - ζηλεύω - τι σου λεν / τα μεσημέρια; Αχ! τι κρίμα / μακρυά σαν άλλοι να κλαιν - να κλαιν. ////Νειάτα χαρές, πούνε κρυμμένα / που μας τα σκόρπαγες πλημμύρα. / Μαζύ τους πόσα 'ναι θαμμένα; / που δίναν μύρια; //// Καντάδες λέει κάθε στενό σου, / κιθάρα, αχνός κάθε ταβέρνα. / Σαν θ' άρθω κάποιο δειλινό σου / παρ' το ποτήρι μου και κέρνα //// κρασί Αμπελιώτικο και πάλι / ξέχειλα βάζε μου να πίνω, / κάθε φορά κάτι να σβύνω / - ίσως να βάζω - στο κεφάλι. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ Γ. ΝΙΚΟΣ (1915) ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΥΟΕΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΑΝΔΡΕΑ Σ. ΙΩΑΝΝΟΥ, ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΧΑΛΚΙΔΑΣ 2006, σελ.54