Σιδηρόπουλος Παύλος

 

Γιώργος Βέης, «Βράχια» Εκδόσεις Ύψιλον, 2020 Σελ.: 80. Τιμή: 10 ευρώ

 Από το 1974 έως σήμερα, στο διάστημα δηλαδή της ενήλικης ζωής του, παράλληλα με τις σπουδές, την επαγγελματική δραστηριότητα στο διπλωματικό σώμα, τη συγγραφή περίπου δέκα βιβλίων - μαρτυριών για τόπους που τους έχει γνωρίσει και γράφει με απαράμιλλο τρόπο για το Αλλού, την εκτεταμένη κριτικογραφία του, ο Γιώργος Βέης γράφει σχεδόν καθημερινά ποίηση.

Όνειρο μέσα σε όνειρο (Έντγκαρ Άλλαν Πόε, μετάφραση: Στέφανος Μπεκατώρος)

 

Δέξου ετούτο το φιλί στο μέτωπό σου!
και τώρα που χωρίζουμε,
άφησε να σου πω–
ότι οι μέρες μου εκύλησαν μέσα στ’ όνειρο.
Είναι αλήθεια, όπως το ’λεγες
αν, όμως, η ελπίδα πέταξε
μες σε μια νύχτα ή μια μέρα,
μες σ’ ένα όραμα ή μες στο τίποτα,
είναι γι’ αυτό λιγότερο χαμένη;
Όλα όσα βλέπουμε ή ό,τι φαινόμαστε
όνειρο είναι μέσα σε όνειρο.

Στέκομαι ανάμεσα στο βογγητό
Μιας θαλασσόδαρτης ακτής,
Και μες στα χέρια μου κρατώ
κόκκους χρυσούς της άμμου –
Πόσο λίγοι! Κι όμως πώς γλιστράνε
Από τα δάχτυλά μου και βαθιά πάνε,
Καθώς θρηνώ – καθώς θρηνώ!
Θεέ μου! Μήπως θα μπορούσα
Μέσα στο χέρι πιο σφιχτά να τους κρατούσα;
Θεέ μου! Πώς θα κατορθώσω
Μόνο ένα απ’ το ανήλεο κύμα να γλιτώσω;
Όλα όσα βλέπουμε ή ό,τι φαινόμαστε
Όνειρο είναι μονάχα μέσα σε όνειρο;

Σπασμένο καράβι, Γιάννης Σκαρίμπας, Ουλαλούμ

Σπασμένο καράβι νάμαι πέρα βαθιά

έτσι να ‘μαι –
με χώρις κατάρτια με χώρις πανιά να κοιμάμαι.
Νάν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική γύρω γύρω,
με κουφάρι γυρτό και με πλώρη εκεί που θα γείρω.
Νάν’ η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά
έτσι νάναι! –
και τα βράχια κατάπληκτα και τ’ αστέρια μακριά να κοιτάνε…
Δίχως χτύπο οι ώρες και οι μέρες θλιβές
δίχως χάρη –
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές το φεγγάρι.
Έτσι νάμαι καράβι γκρεμισμένο, νεκρό
έτσι να ‘μαι –
σ’ αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό, να κοιμάμαι…

Γιάννης Σκαρίμπας, από την ποιητική συλλογή «Ουλαλούμ», 1936

Σταμάτης Κραουνάκης, Χρήστος Λεοντής

 Stamatis Kraounakis

#Από_το_μικρό_Μοναστηράκι

πάμε για τον Υδροχόο κάπως μας ησυχάζει αυτό.

κάπως μέσα μας αρχίζει να φεγγίζει το νερό τις απαλές δονήσεις του. Μουσική ,χαρά .

#σημειώστε

το Σάββατο 23/1/2021 να μας δείτε στις 10 στην ΕΡΤ με τα τραγούδια του Χρήστου Λεοντη.

Σήμερα θα σας δώσω ένα κείμενο που έγραψα για κεινον στην παρουσίαση του τελευταίου του δίσκου,

....το οφείλω στην χαρά της συνευρέσης με έναν Ελληνα συνθέτη που άφησε τόσο ισχυρή σφραγίδα στο τραγούδι και στο θέατρο σε εποχές εξίσου δύσκολες μ αυτην που περνάμε τώρα,

και που έχω την χαρά και την τιμή να ανταλλάσσουμε αγάπη ιδέες και καλή παρέα.

Κλαρινέτο Βασίλης Αλεξάκης

 Στο Κλαρινέτο όπως και στο Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα κάνετε χρήση του δεύτερου ενικού προσώπου. Αισθάνεσαι ότι μπαίνεις σε μια προσωπική συνομιλία αλλά ταυτόχρονα ότι ο συγγραφέας απευθύνεται και σε σένα.

Ναι, είναι ένα παιχνίδι αυτό γιατί βέβαια μιλάς και στον αναγνώστη, τον εμπλέκεις περισσότερο, είναι περίπου σαν να είσαστε οι δυο σας. Αλλά κι όταν γράφεις σε πρώτο πρόσωπο, κι αυτό είναι εξίσου μια κατασκευή.

Φωτογραφικό οδοιπορικό στην Αθήνα, εκδόσεις Παρασκήνιο Ζωοδόχου Πηγής 85, 210 3648170

Η Κατερίνα Ζωιτοπούλου - Μαυροκεφαλίδου εντάσσεται σ’ αυτή τη φωτογραφική παράδοση που συνδέθηκε με τον κινηματογράφο και απέδωσε πρόσωπα και χώρους,  διαφυλάσσοντας τη μοναδικότητά τους σε μια στιγμή του χρόνου – μια στιγμή της ιστορίας.

Νίκος Καρούζος: Διάλογος πρῶτος

 

Σὰ νὰ μὴν ὑπήρξαμε ποτὲ

κι ὅμως πονέσαμε ἀπ᾿ τὰ βάθη.

Οὔτε ποὺ μᾶς δόθηκε

μία ἐξήγηση

γιὰ τὸ ἄρωμα τῶν λουλουδιῶν τουλάχιστον.
Ἡ ἄλλη μισή μας ἡλικία θὰ περάσει
χαρτοπαίζοντας μὲ τὸ θάνατο στὰ ψέματα.
Καὶ λέγαμε πὼς δὲν ἔχει καιρὸ ἡ ἀγάπη

νὰ φανερωθεῖ ὁλόκληρη.

Μία μουσικὴ
ἄξια τῶν συγκινήσεών μας
δὲν ἀκούσαμε.
Βρεθήκαμε σ᾿ ἕνα διάλειμμα τοῦ κόσμου
ὁ σώζων ἑαυτὸν σωθήτω.
Θὰ σωθοῦμε ἀπὸ μία γλυκύτητα
στεφανωμένη μὲ ἀγκάθια.
Χαίρετε ἄνθη σιωπηλὰ
μὲ τῶν καλύκων τὴν περισυλλογὴ

ὁ τρόμος ἐκλεπτύνεται στὴν καρδιά σας.
Ἐνδότερα ὁ Κύριος λειτουργεῖ
ἐνδότερα ὑπάρχουμε μαζί σας.
Δὲν ἔχει ἡ ἁπαλὴ ψυχὴ βραχώδη πάθη
καὶ πάντα λέει τὸ τραγούδι τῆς ὑπομονῆς.
Ὢ θὰ γυρίσουμε στὴν ὀμορφιὰ
μία μέρα…
Μὲ τὴ θυσία τοῦ γύρω φαινομένου
θὰ ἀνακαταλάβει, ἡ ψυχὴ τὴ μοναξιά της.

 

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

Ενας φορητός Παράδεισος Robinson Roger, ποίηση

 

ΕΝΑΣ ΦΟΡΗΤΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ / ROBINSON ROGER / Κωδ. Πολιτείας: 2307-0044 / Τιμή Έκδοσης €9.54 Τιμή Πολιτείας €8.59 (-10%). Παρουσίαση: ΜΠΟΥΚΑΛΙΑ ΕΚΤΟΞΕΥΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΡΓΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ / Όταν εσείς δημοσίως / μας σκοτώνετε, ποιος θα μιλήσει για εμάς / αν όχι αυτά τα ιπτάμενα μπουκάλια;

Το Δεκαήμερο Giovanni Boccaccio, ΤΖΙΝΑ ΠΟΛΙΤΗ

Το Δεκαήμερο
Giovanni Boccaccio
ΤΗΣ ΤΖΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗ*

«Τα έτη Ενσάρκωσης του Υιού του Θεού είχαν φτάσει τα 1348, όταν στην ξακουστή πόλη της Φλωρεντίας, την ωραιότερη από όλες τις άλλες πόλεις της Ιταλίας, ενέσκηψε η θανατηφόρα πανώλη η οποία, είτε μέσω της διάταξης των ουράνιων σωμάτων, ή των δικών μας άνομων, αμαρτωλών συναλλαγών, μαρτυρούσε πως στάλθηκε από την οργή του Θεού προς παραδειγματισμό της ανθρωπότητας».[i] Πέραν της επικαιρότητας του θέματος της πανδημίας που βιώνουμε σήμερα, και σε σύγκριση με συναφή κλασικά έργα, όπως π.χ., εκείνο του Defoe, το κείμενο του Βοκκάκιου, από λογοτεχνική σκοπιά, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον όσον αφορά την αφηγηματική και υφολογική δομή του. 

Παιδί, ο χώρος του φανταστικού, ιστορίες, σκοτάδι, μνήμης, Πολ Οστερ, βιβλίο η επινόηση της μοναξιάς

Αν δεν επιτραπεί σε ένα παιδί να μπει στο χώρο του φανταστικού, δεν θα μπορέσει ποτέ να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Η ανάγκη ενός παιδιού για ιστορίες είναι τόσο βασική, όσο και η ανάγκη του για φαγητό, και εκδηλώνεται όπως ακριβώς και η πείνα. ''Πες μου μια ιστορία, μπαμπά, σε παρακαλώ.'' Και τότε ο πατέρας κάθεται και λέει μια ιστορία στον γιο του. Ή αλλιώς ξαπλώνει στο σκοτάδι πλάι του, οι δυο τους στο κρεβάτι του παιδιού κι αρχίζει να μιλά, σαν να μην είχε απομείνει τίποτα στον κόσμο πέρα από τη φωνή του, λέγοντας μέσα στο σκοτάδι μια ιστορία στον γιο του. Συχνά είναι ένα παραμύθι ή μια περιπετειώδης ιστορία.