Carpe Diem

 Πρωτότυπο κείμενο στα λατινικά
Tu ne quaesieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi
finem di dederint, Leuconoe, nec Babylonios
temptaris numeros. Ut melius, quidquid erit, pati.
Seu pluris hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam,
quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare
Tyrrhenum: sapias, vina liques et spatio brevi
spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida
aetas: carpe diem quam minimum credula postero

Μετάφραση στα ελληνικά
Λευκονόη, μη ρωτάς, δεν κάνει να ξέρεις
ποιο τέλος όρισαν οι θεοί για τη ζωή τη δική μου και τη δική σου·
και μη ζητάς τ’ άστρα μελετώντας να το βρεις.
Πόσο είναι προτιμότερο να δείχνεις υπομονή σ’ ότι συμβεί!
Χειμώνες περισσότερους αν μας χρωστά ο Δίας
ή αν αυτόν μάς χάρισε στερνό, που σπάει το κύμα το τυρρηνικό
στ’ αντικρινά τα βράχια, δείξε τη φρονιμάδα σου,
στράγγιζε τα κρασιά σου·
κι αφού η ζωή είναι λίγη, κλάδευε τη μακρινή ελπίδα.
Όσο μιλάμε, θα ’χει πετάξει πια ο φθονερός ο χρόνος.
Άδραξε την ημέρα και δείξε όσο το δυνατόν
λιγότερη εμπιστοσύνη στο αύριο.

Χαλκίδα, Παπαγεωργόπουλος Γ.Νίκος (1915)

 ΧΑΛΚΙΔΑ: Τρελλή ερωμένη, ξελογιάστρα, / φωτιές λαχτάρας μύρια χάδια / σκορπάς σαν φτάνουν τα σκοτάδια / κρυφά 'πο τ'αστρα. //// Φιλιά τι παίρνεις απ' το κύμα; / Οι ψαράδες - ζηλεύω - τι σου λεν / τα μεσημέρια; Αχ! τι κρίμα / μακρυά σαν άλλοι να κλαιν - να κλαιν. ////Νειάτα χαρές, πούνε κρυμμένα / που μας τα σκόρπαγες πλημμύρα. / Μαζύ τους πόσα 'ναι θαμμένα; / που δίναν μύρια; //// Καντάδες λέει κάθε στενό σου, / κιθάρα, αχνός κάθε ταβέρνα. / Σαν θ' άρθω κάποιο δειλινό σου / παρ' το ποτήρι μου και κέρνα //// κρασί Αμπελιώτικο και πάλι / ξέχειλα βάζε μου να πίνω, / κάθε φορά κάτι να σβύνω / - ίσως να βάζω - στο κεφάλι. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ Γ. ΝΙΚΟΣ (1915) ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΥΟΕΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΑΝΔΡΕΑ Σ. ΙΩΑΝΝΟΥ, ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΧΑΛΚΙΔΑΣ 2006, σελ.54

Σοφοί δε προσιόντων (Κωνσταντίνος Π. Καβάφης)

Θεοί μεν γαρ μελλόντων, άνθρωποι δε γιγνομένων,
σοφοί δε προσιόντων αισθάνονται
— Φιλόστρατος, Τα ες τον Τυανέα Aπολλώνιον, VIII, 7

Οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα.
Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι θεοί,
πλήρεις και μόνοι κάτοχοι πάντων των φώτων.
Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα
αντιλαμβάνονται. Η ακοή

αυτών κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών
ταράττεται. Η μυστική βοή
τούς έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων.
Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν
έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί.

Όνειρο μέσα σε όνειρο (Έντγκαρ Άλλαν Πόε, μετάφραση: Στέφανος Μπεκατώρος)

 

Δέξου ετούτο το φιλί στο μέτωπό σου!
και τώρα που χωρίζουμε,
άφησε να σου πω–
ότι οι μέρες μου εκύλησαν μέσα στ’ όνειρο.
Είναι αλήθεια, όπως το ’λεγες
αν, όμως, η ελπίδα πέταξε
μες σε μια νύχτα ή μια μέρα,
μες σ’ ένα όραμα ή μες στο τίποτα,
είναι γι’ αυτό λιγότερο χαμένη;
Όλα όσα βλέπουμε ή ό,τι φαινόμαστε
όνειρο είναι μέσα σε όνειρο.

Στέκομαι ανάμεσα στο βογγητό
Μιας θαλασσόδαρτης ακτής,
Και μες στα χέρια μου κρατώ
κόκκους χρυσούς της άμμου –
Πόσο λίγοι! Κι όμως πώς γλιστράνε
Από τα δάχτυλά μου και βαθιά πάνε,
Καθώς θρηνώ – καθώς θρηνώ!
Θεέ μου! Μήπως θα μπορούσα
Μέσα στο χέρι πιο σφιχτά να τους κρατούσα;
Θεέ μου! Πώς θα κατορθώσω
Μόνο ένα απ’ το ανήλεο κύμα να γλιτώσω;
Όλα όσα βλέπουμε ή ό,τι φαινόμαστε
Όνειρο είναι μονάχα μέσα σε όνειρο;

Μετάφραση: Άγνωστος

Φθινόπωρο (Γιώργος Δροσίνης)

Χειμώνιασε και φεύγουν τα πουλιά
γοργά ο πελαργός τα πελαγώνει
κι η φλύαρη χελιδονοφωλιά
χορτάριασε παντέρημη και μόνη.

Του σπίνου χάθηκε η γλυκιά λαλιά,
φοβήθηκε ο μελισσουργός το χιόνι,
κι η σουσουράδα κάτω στην ακρογιαλιά
δεν τρέχει, δεν πηδά, δεν καμαρώνει.

Στης λυγαριάς τ’ ολόξερο κλαδί,
του φθινοπώρου φτωχικό παιδί,
ο καλογιάννος πρόσχαρος προβάλλει.

Με λόγια ταπεινά και σιγανά,
μικρός προφήτης φτερωτός, μηνά
την Άνοιξη, που θα γυρίσει πάλι.

 

Πώς συλλογάται ο Ρήγας; Δημήτρης Ψαράς

 Δεν παραιτούμεθα από την παρηγοριά του βιβλίου. Να επιτρέψει σήμερα η κυβέρνηση το #άνοιγμα_βιβλιοπωλείων. Παράλληλα με τη λειτουργία των μεγάλων φαμπρικών. Έχουμε βιβλία θέλουμε και άλλα. Οι #συγγραφείς, οι #εκδότες, τα #βιβλιοπωλεία είναι τα εργοστάσια του πνεύματος και της κουλτούρας μας. #Όχι_lockdown του πνεύματος και των ιδεών.

Τα βιβλία μου, Ξενοδοχειακά, Αγγλικά, Reception, Bar, Reastaurant, Kitchen, 42 books

Η ροδιά της Βούλας

Πέρασε από το πιο όμορφο πράσινο
στα πιο λαμπερά κόκκινα άνθη
απο τα ρόδια με τα χιλιάδες ρουμπίνια
στο κίτρινο για το τέλος εποχής
Η πρασινοκοκκινοκίτρινη ροδιά

της Βούλας

Κορινθία, Μελίσσι

WOW ..how amazingly beautiful Corinth is ...... I would love to stay
here next time if I can come back to Greece .Corinth was a very
important city in Ancient times . I dream to walk on the paved road
where the ancient people walked ..very, very exciting .

Το Σκάκι, από την Εξορία

 ΤΟ ΣΚΑΚΙ

Μας κουβαλήσαν στο στρατόπεδο ένα βράδυ.
Εμένα πρώτα, το Χαράλαμπο μετά.
Το Χαριλή καί τον Αλέκο από κοντά
κι άλλους πεντέξι. Αλάκερο κοπάδι.
Κι είμαστε αλήθεια … Κι ας το πούμε ειλικρινά.
ένα κοπάδι από σκιαγμένα ζωντανά.

Φόβος και τρόμος μας συνείχε στην αρχή.
Όλοι φοβούνται. Αυτή ναι η αλήθεια.
Μα, φαίνεται, πως όλα είναι συνήθεια…
Σιγά – σιγά τρυπώνει η ελπίδα στην ψυχή.
κι αν κάπου εκεί παραμονεύει ο χάρος
μαθαίνεις να τονε κοιτάς με κάποιο θάρρος.

Σε δυο – τρεις μέρες ξέφτισαν οι τρόμοι
έστρωσε ένας ρυθμός κάποιας ζωής.
Κι εξόν από δυο – τρεις ψοφοδεείς
που τρέμαν και στον ύπνο τους ακόμη
εμείς οι άλλοι, ας πούμε, οι «δυνατοί»
ζούσαμε μια ζωή σχεδόν υποφερτή.

Ήμασταν πιότερο απ’ αδέρφια με το Λάμπη.
Κι άνεργοι εδώ που μας μαντρώσαν οι ναζήδες
νάχαμε σκάκι και να κάναμε παρτίδες…!
«Πολιτισμένοι» οι Γερμανοί δεν επιτρέψαν νάμπει.
Δεν έπρεπε όμως το δικό τους να περάσει.
Παίζαμε μ’ ένα, που με ψίχα είχαμε φτιάσει.

Ήτανε λίγο τότε το ψωμί
και μια μπουκιά μονάχα είτανε κάτι
και φυσικά, δεν ήμασταν χορτάτοι,
ωστόσο μ’ οποιαδήποτε τιμή
θες από πείσμα, θες από μεράκι
εμείς το κονομήσαμε το σκάκι.

https://www.avgi.gr/tehnes/372849_skaki-stis-exories-kai-tis-fylakes 

Ο ποιητής είχε το ψευδώνυμο Άχθος Αρούρης (που είναι ομηρική έκφραση και σημαίνει «βάρος της γης»). Κατά την πρώτη περίοδο της ομηρίας του, το 1944, έγραψε το ποίημα «Το σκάκι» (ποιητική συλλογή του Νίκου Σαραντάκου «Της Κατοχής και του Στρατόπεδου»).

Της αγάπης (Κώστας Ουράνης)

 

Νά ‘ξερες πώς λαχτάριζα τον ερχομό σου, Αγάπη
που ίσαμε τα σήμερα δε σ’ έχω νιώσει ακόμα,
μα που ένστικτα το είναι μου σ’ αναζητούσαν, όπως
τη γόνιμη άξαφνη βροχή το στεγνωμένο χώμα!

Πόσες φορές αλλοίμονο! δε γιόρτασα, θαρρώντας
πως επιτέλους έφτασες, Εσύ που είχες αργήσει:
Σα μυγδαλιά, που ηλιόλουστες ημέρες του χειμώνα
την ξεγελάνε, βιαζονταν κι εμέ η ψυχή ν’ ανθήσει.

Μα δεν ερχόσουνα ποτές και, μέρα με τη μέρα,
τ’ άνθια σωριάζονταν στη γης από τον κρύο αγέρα
κι είναι η ψυχή μου πιο γυμνή παρά προτού ν ‘ανθίσει’

Και σήμερα, που η Νιότη μου γέρνει αργά στη δύση,
του ερχομού σου σβήνεται κι η τελευταία ελπίδα:
– Φοβάμαι πως επέρασες, Αγάπη και δεν σ’ είδα!.

Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας του Άγγελου Μανταδάκη

Με ιστορία δύο αιώνων περίπου, περισσότερα από ένα εκατομμύριο βιβλία και περιοδικά και ένα πλήθος σπάνιων χειρόγραφων κωδίκων από τον 9ο ώς τον 19ο αιώνα, η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος αποτελεί θεματοφύλακα της ελληνικής γραμματείας και συνδετικό κρίκο του παρελθόντος με το παρόν.

Με αφορμή τη μετεγκατάστασή του στον σύγχρονο χώρο του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου, ο κορυφαίος θεσμός εισέρχεται στην ψηφιακή εποχή. Στις νέες της εγκαταστάσεις, η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας επαναπροσδιορίζει τη σχέση της με το κοινό ως χώρος μελέτης, έρευνας και εκπαίδευσης, ως εκκολαπτήριο νέων ιδεών και ανοιχτός τόπος μάθησης. Το Δανειστικό Τμήμα το οποίο δημιουργεί προσφέρει μια ξεχωριστή συλλογή για παιδιά, εφήβους και ενήλικες, σε συνδυασμό με ένα ευρύ φάσμα εκπαιδευτικών και διαδραστικών προγραμμάτων.

Σεισμός Σάμου Κλαίρη και Αρης από Βούλα Γκιολή

Για την Κλαίρη κ τον Άρη...
Όταν οι ψυχές σας
από ενα σεισμο- Χάροντα
ετοξευτηκαν στον ουρανό,
το άστρο της Βηθλεέμ
έτρεξε μαζί σας
σας φώτιζε το δρόμο
καθώς " ταξιδεύατε" αγκαλιασμενα
για τον χορό των αγγέλων!
Δύο ψυχές μαζί
Ψυχές μου,
ενός αγοριού
κ ενός κοριτσιού.
Μαζί, μαζί, μαζί...
στη ζωή κ στον θάνατο....
ψυχές τρυφερές, Αθάνατες!
Κι εγώ, δασκάλα παιδιών, ....θρηνώ .....
( Βούλα Γκιολη - Χαριτιδη)

Δικαίωση (;) (για τη Μαγδα Φύσσα) Βούλα Γκιολή- Χαριτίδη

Δικαίωση
Η μάννα απλώνει τα χέρια
Η μάννα υψώνει τα χέρια
Υψώνει το βλέμμα
Τα δάκρυα τρέχουν
Εκείνος δεν είναι εκει
Ποια Δικαίωση;
(για τη Μαγδα Φύσσα)
Βούλα Γκιολή- Χαριτίδη

«Ο κύριος Καρούζος κατέληξε» Σαν σήμερα πριν 30 χρόνια, 28-9-1990

Τα κράτη εδώ και παρά πολλά χρόνια έχουν διαγράψει από τη συλλογική μνήμη την παιδική τους ηλικία, την έχουν σκεπάσει με το συμπαγές της λήθης

Σαν ψέματα μου φαίνεται. Αύριο συμπληρώνονται τριάντα ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που πέθανε ο Νίκος Καρούζος. Σαν ψέματα μου φαίνεται ότι το έζησα εκείνο το πρωινό που σήκωσα το τηλέφωνο, σχημάτισα τον αριθμό και τηλεφώνησα στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν και ήταν σε άσχημη κατάσταση. Όλοι περιμέναμε τα χειρότερα, αλλά κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει. Μια ευγενική γυναικεία φωνή απάντησε, κάπως διστακτικά, στην ερώτησή μου: «Ο κύριος Καρούζος κατέληξε». Ακόμα και σήμερα θυμάμαι το συναίσθημα εκείνης της στιγμής: Μια απέραντη, παγωμένη, έκπληξη. Όχι μόνο με το άγγιγμα του θανάτου, αλλά και με τη διατύπωση που ήταν λες και την άκουγα για πρώτη φορά.

Sotiris, Alexis, Fisas, Zak, Vasilis, I cant' breath,Μάγγος

«Αν γράφουμε, γράφουμε γιατί αρχίζει
η φωτιά και καίει τα πόδια μας..
κι όσο ανεβαίνει προς τα πάνω, ανάλογα τη φορά,
προλαβαίνουμε να την κάνουμε
να μην φτάσει το κεφάλι μας.
Κι όταν δεν την προλαβαίνουμε,
γράφουμε μετέπειτα τις εμπειρίες μας...
Τα πράματα θα ’ταν πολύ πιο απλά
αν δεν θέλαμε να γίνουμε καλλιτέχνες...
Δεν θέλησα ποτέ να γίνω καλλιτέχνης»

Ο Β. Μάγγος ήταν μόλις 27 χρόνων. Όχι, δεν είναι θύμα άμεσης ανεξέλεγκτης αστυνομικής βίας, όπως δήλωσε άλλωστε και η οικογένειά του. Είναι θύμα της ηθικής και ψυχολογικής εξόντωσης που επιχειρεί η κρατική καταστολή μέσω των ξυλοδαρμών στους οποίους επιδίδεται συχνά η αστυνομία.

 

Μετακωροναϊκή περίοδος Μάης 16-17 2020 του Φάνη Λυσιφάνη Εφ Συν

Ξυπνά λοιπόν σιγά σιγά και χασμουριέται η χώρα,

κι όλοι αναρωτιόμαστε σαν τι θα γίνει τώρα

Πολλοί ήδη γυρίσανε και πάλι στο γραφείο

κι οι έρμοι οι τελειόφοιτοι γυρίσαν στο σχολείο

Εστίαση και τουρισμός μεγάλο είν αγκάθι

και θέλει προσοχή πολλή να μη γίνουν λάθη

Πως άραγε θα γίνονται εις το εξής οι πτήσεις;

Και τον τουρίστα πως να ρθει, για πες μου, θα τον πείσεις;

Εν τέλει, πόση απόσταση θά χει κάθε τραπέζι;

Για όλα τούτα λέει ο Τραμπ πως φταίνε οι Κινέζοι...

Αχ, η φωνή της λογικής στ' αυτιά μας πιά δεν φτάνει

Του κεφαλιού του ο καθείς ανησυχώ πως κάνει...

Ο κόσμος εξεχύθηκε σε δρόμους και πλατείες

κι από τη λαοθάλασσα βούλιαξαν παραλίες

Ο Χαρδαλιάς εθύμωσε κι ο Τσιόρδας εξανέστη

Δεν φταίμε εμείς τους είπαμε: για όλα φταίει η ζέστη!

Μας βάρεσε κι ο εγκλεισμός, ωιμέ, εις το κεφάλι

Ξυπνήσαμε ένα πρωί κι ήμασταν πλέον άλλοι

Αγνώριστοι και όποιος μας δε δεν ξέρω αν θα φρίξει:

καλύτεροι; χειρότεροι; ο χρόνος θα το δείξει

Τόσο "πολιτικώς ορθοί" αίφνης ως το μεδούλι

που βρήκαμε σεξιστικό το βίντεο του Λούλη...

Πηγή: Εφημερίδα των  Συντακτών 16-17 Μαίου 2020

Anne leaves a useless University, Anne is a special university.. A letter

 Hello to dear Christos 

and very lovely and kind Yianna
I am sorry to ask a favour Christos

can you send me a copy of 

MY SOUNION poem

I have misplaced it

I need to send  to My teacher at
Sydney Uni I am VERY disappointed 

with the course that is offered
at SYDNEY UNIVERSITY

 VERY EXPENSIVE 

I have been placed in years 2
and 3 because of all the research I have completed

I have decided to leave

I can not learn from them!

I decide not to continue
these Professors (?) have not much to offer (?)

ie  I can study alone

  they don't actually know what to DO WITH ME !
I am partly Greek

GREEK HUSBAND FOR OVER 30 years, 

GREEK WIFE, 

GREEK FRIENDS, 

GREEK LIFE
  LOVE YOU AND YOUR DARLING WIFE

Sat, Apr 25, 11:52 PM 

 I am always thinking about you and your family,
my family are all ok

we all live in the same place ... 

I gave my son and his family my block of land ....

 they all live with me as I had a very big block of land .. 

I let them have this land 

and they built a small house behind my house

we are all happy together 

and I am fortunate that I can help my family

and my grand children

Christos I Believe that soon Greece will rise again

I will love to come to see you and Yianna again. 

Much love from, Anna Rodopoulos

Το "Δαχτυλίδι της Τρελλής" του Δημητράκη Γ. Δασκαλόπουλου

Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1939 και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας (ΕΚΠΑ). Εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα (1962-1996). Το 1970 μετεκπαιδεύτηκε επί τετράμηνο στις ΗΠΑ (First National Bank Σικάγου) για θέματα πιστωτικών καρτών και δανείων καταναλωτικής πίστης. Κατά το διάστημα 1981-1992 ήταν υπεύθυνος του Τμήματος Εκδόσεων και Ιστορικού Αρχείου της Τράπεζας και είχε αναλάβει τη διεύθυνση και την αρχισυνταξία (1984-1996) του περιοδικού Εμείς, ο κόσμος της Εθνικής. Περάτωσε την υπηρεσία του ως διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων (1992-1996).
Ασχολείται με την λογοτεχνία από τα νεανικά του χρόνια. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, το 1959, απέσπασε το δεύτερο βραβείο στον πρώτο πανελλήνιο και παμφοιτητικό διαγωνισμό ποίησης, που είχε προκηρύξει το περιοδικό Πανσπουδαστική, με αφορμή την επέτειο των εκατό χρόνων από τη γέννηση του Κωστή Παλαμά.