Ωραιότατες είναι και δύο στροφές που αφιερώνει ο ποιητής στο Ελληνικό βουνό της Χειμάρρας με την άγρια εμορφιά. Την πρώτη απ’ αυτές, όπου συναρμόζεται η μυθολογία και το πνεύμα με νοστιμάδα και ευχυμία, τη μεταφέραμε στη γλώσσα μας με ρυθμό και ομοιοκαταληξία, όσο τούτο είναι βολετό:
«Βαθύχρωμες, θεόρατες, μεγαλωμένες στη θωριά,
σε σχήμα απ’ τη φύση ηφαίστειου αμφιθεατρικού,
οι Άλπεις της Χειμάρρας απλώνονται ζερβά-δεξιά·
κάτου δες μιά κοιλάδα με τον παλμό ρυθμού θεοτικού·
δέντρα θροούν, κοπάδια αχούν, νερά λαλούν σε εγκρεμούς,
έλατα γνέφουν στις κορφές· και να δες; τον Αχέροντα!
πούτανε κάποτε παλιά αφιερωμένος στους νεκρούς.
Αν όλα τούτα τα κάλλη, που θωρώ είναι Άδης, Πλούτωνα!
κλείσε τις άδοξες πύλες που παν στα Ηλύσια, με μιά,
η δική μου σκιά δε θα ζητήσει από κείνες δα καμιά».
Τη δεύτερη στροφή, που δεν μεταμορφώνεται εύκολα στη γλώσσα μας, την έχω αποδώσει προσέχοντας πιότερο τη φυσικότητα της μορφής της παρά την τεχνική του στίχου της:
«Μήτε πόλη, μήτε πύργος δε μολύνουν τι μαγεία του τοπίου·
τα Γιάννενα όχι μακριά από δω δεν είναι θεατά, κρυμμένα
πίσω από κορφές ψιλών βουνών· κι άνθρωποι σπάνια φαίνονται,
σύντας λίγα σποραδικά χωριά και λίγα τα καλύβια εδώ κι εκεί:
''μ’ απ’ των κρημνών τις άκρες προφαίνονται τα γίδια από κορφές
συγνεφοσκέπαστες, και σ’ έγνοια βάζουν για το σκόρπισμα
του κοπαδιού το τσοπανόπουλο, ως τυλιγμένο στην κάπα του,
σκύφτει πάνω από την άβυσσο το παιδικό σου σχήμα, αυτή την ώρα,
ή μπορεί να ‘χει μπει σε μιά σπηλιά να φυλαχτεί από τη μπόρα».
http://www.sgtogias.com/index.php/GEORGE_GORDON_BYRON
Ο Βύρων, που είχε επιδοθεί με ζήλο λαογράφου στην έρευνα των ηθών, των εθίμων, των τραγουδιών και των μύθων, όχι μόνο της Ηπείρου μα όλης της Ελλάδας, δίνει σε ένα άλλο τετράστιχο, επηρεασμένο και αυτό από κάποιο τοπικό τραγούδι, έντονη την εικόνα της φύσης του Χειμαρριώτη:
«Πώς θες τα παιδιά της Χειμάρρας, που ποτέ δεν συγχωρούν
μήτε την πλάνη ενός φίλου, να ’χουν αναπαμό πριχού
παν τα βόλια τους, που ποτέ δε ξαστοχούν,
να βρουν σα σημάδι καλοθώρητο ίσια την καρδιά τ’ οχτρού»;
Σημ. α)7/-4-2021 Με λέξεις κλειδιά Λόρδος Βύρων Χειμάρρα, αναζήτησα ποίημα για την Χειμάρρα καθώς ο Οδυσσέας με πληροφόρησε ότι ο ποιητής έχει γράψει ποίημα που το μαθαίνουν στο σχολείο ! Με ανοιχτό το στόμα έμεινα καθώς μου απήγγειλε στοίχους στα Ελληνικά και Αλβανικά. Να είσαι πάντα καλά Οδυσσέα εσύ και προκομμένα τρία παιδιά σου.
Σημ. β) Ποίημα Μπάιρον "Η πολιορκία της Κορίνθου"
Ελληνολάτραι Άγγλοι Ποιηταί και Πεζογράφοι (Η ζωή και το έργο τους)
Το έτος 1715 ο τουρκικός στρατός υπό τας διαταγάς του μεγάλου βεζύρη θέλει να ανοίξει δίοδο στην Πελοπόννησο για να κυριεύσει το Ναύπλιο την σημαντικότερη πόλη σε όλη τη χώρα. Για αυτό πολιόρκησε πρώτα την Κόρινθο. Μετά από πολλές εφόδους η φρουρά εξασθένησε, ο Διοικητής απελπισμένος και μη δυνάμενος να αντέξει τις εχθρικές επιθέσεις αποφάσισε να συνθηκολογήσει. Αλλά ενώ διαπραγματεύεται τα άρθρα της συνθήκης η αποθήκη του τουρκικού στρατοπέδου ανεφλέγη τυχαία και 700 άνδρες απωλέσθησαν. Αυτό το συμβάν έκανε τους οθωμανούς μανιώδεις. Αρνήθηκαν κάθε συνθήκη και έκαναν μία φοβερή έφοδο. Έτσι σε μία μέρα κυρίευσαν την Κόρινθο, έσφαξαν όλη σχεδόν τη φρουρά του διοικητή του Μινωτή. Όσοι διέφυγαν το θάνατο μετά του Αντωνίου Βέγγου έκτακτο του τρόπου έμειναν αιχμάλωτοι
Κι εγώ έχω λατρέψει
κάπου είκοσι έξι.
Τις αγάπησα όλες με πάθος.
Αν και ζουν στην καρδιά μου,
είναι όλες μακριά μου
[…]
[…]
Γιατί το ξίφος φθείρει το θηκάρι
Και η ψυχή το στήθος το κουράζει
Έτσι ανάσα η καρδιά πρέπει να πάρει
Η αγάπη να σταθεί να ξαποστάσει
Αν και γι’ αγάπη ήταν πλασμένη η νυχτιά
Αν και η μέρα πάντα έρχεται στη θέση του βραδιού
Εμείς δεν θα γυρίσουμε άλλο πια
Κάτω απ’το φως του φεγγαριού
[…]
(Από ένα γράμμα που έστειλε από τη Βενετία ο Μπάυρον
στον Τόμας Μουρ τον Φεβρουάριο του 1817,
μτφρ. Λητώ Σεϊζάνη)
Όταν τα όνειρα των γενεών και των γενναίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου