H istoria toy Ali Η ιστορία του ΑΛή

Πιερ Πάολο Παζολίνι, 

«Προφητεία». 

«Στον Ζαν - Πολ Σαρτρ 

που μου διηγήθηκε την ιστορία

 του Αλή με τα γαλάζια μάτια». 

(«Ποίηση σε σχήμα Τριαντάφυλλου», 

Πρόλογος Στέφανος Ροζάνης, 

μετάφραση Ανδρέας Ριζιώτης, 

εκδ. «Τυπωθήτω», 2004):


«Αχ, για πόσο ακόμη, εργάτη του Μιλάνου,/ 

θα αγωνίζεσαι μόνο για το μισθό;/ 

Δεν το βλέπεις πως ετούτοι εδώ θα σε λατρέψουν;/ 

Σχεδόν σαν ένα αφεντικό./
Θα σου ’φέρναν απάνω,/ 

από την αρχαία τους περιοχή,/ 

φρούτα και ζώα, τα σκοτεινά τους/
φετίχ, να τα καταθέσουν/ 

με περηφάνια τελετουργική/ 

στις καμαρούλες σου του 1900,/ 

ανάμεσα στο ψυγείο και την τηλεόραση,/ 

γοητευμένοι από τη θεότητα σου,
Εσύ, των επιτροπών Διοίκησης,/ 

εσύ, της Συνομοσπονδίας των εργατών,
θεότητα σύμμαχος,/ 

στον θαυμαστό ήλιο του Βορρά./ 

Στη Γη τους με τις/
φυλές τις διαφορετικές, η σελήνη καλλιεργεί/ 

μιαν εξοχή που εσύ/
μάτια τους προμήθεψες./ 

Στη Γη τους με τα Κατοικίδια/ 

Ζώα, η σελήνη είναι η δασκάλα των ψυχών που εσύ/ 

‘έχεις μάταια εκσυγχρονίσει. Ά, μα ο γιος γνωρίζει:/ 

η χάρη της γνώσης/ 

είναι ένας άνεμος που αλλάζει κατεύθυνση, στον ουρανό./

Ίσως τώρα φυσάει από την Αφρική/ 

κι εσύ αφουγκράζεσαι αυτό που από τη χάρη ο γιος γνωρίζει./ 

(Αν δεν χαμογελάει είναι η γιατί η ελπίδα γι΄ αυτόν/ 

δεν ήταν το φως, παρά η λογική./ 

Και το φως του αισθήματος/ 

της Αφρικής, που αναπάντεχα/ 

σκουπίζει την Καλαβρία, ας είναι/ 

ένα σημάδι χωρίς νόημα, που αξίζει/ 

για το μέλλον!). Να:/ 

εσύ Θα πάψεις να αγωνίζεσαι/ 

για το μισθό και θα οπλίσεις το χέρι των Καλαβρέζων./

Ο Αλή με τα Γαλάζια Μάτια,/ 

ένας από τους τόσους γιους των γιων,/ 

θα κατεβεί από το Αλγέρι, πάνω σε καράβια/ 

με πανιά ή κουπιά. Θα είναι/ 

μαζί του χιλιάδες άνθρωποι/ 

μικρόσωμοι και με τα μάτια/ 

των φτωχών σκύλων των πατεράδων/ 

πάνω στις βάρκες τις φτιαγμένες στα Βασίλεια της Πείνας./ 

Θα φέρουν μαζί τους τα μωρά,/ 

το ψωμί και το τυρί, στα λαδόχαρτα της Δευτέρας του Πάσχα./ 

Θα φέρουν τις γιαγιάδες και τα γαϊδούρια,/ 

πάνω στις τριήρεις τις κλεμμένες στα αποικιακά λιμάνια./ 

Θα ξεμπαρκάρουν στον Κρότωνα, στο Πάλμι,/ 

κατά εκατομμύρια, ντυμένοι με ασιατικά/ 

κουρέλια και με αμερικανικά πουκάμισα./ 

Μεμιάς οι Καλαβρέζοι θα πουν/ 

όπως αλήτες σε αλήτες:/ 

«Να οι παλιοί αδερφοί,/ 

με τους γιους και με το ψωμί και το τυρί!»./ 

Από τον Κρότωνα και το Πάλμι θ’ ανεβούν/ 

στη Νεάπολη, κι από κει στη Βαρκελώνη,/ 

στη Θεσσαλονίκη και στη Μασσαλία,/ 

στις Πολιτείες της Διαφθοράς./ 

Ψυχές και άγγελοι, ποντίκια και ψείρες,/ 

με σπέρμα της Αρχαίας Ιστορίας,/ 

θα πετάξουν μπροστά στους νέγρους./ 

Αυτοί πάντα ταπεινοί/ 

αυτοί πάντα αδύναμοι/ αυτοί πάντα φοβισμένοι/ 

αυτοί πάντα κατώτεροι/ 

αυτοί πάντα ένοχοι/ 

αυτοί πάντα υπήκοοι/ 

αυτοί πάντα μικροί,/

 αυτοί, που δε θέλησαν ποτέ να γνωρίσουν,/ 

αυτοί που είχαν μάτια μόνο για να παρακαλούν,/ 

αυτοί που έζησαν σα ληστές,/ 

στο βάθος της θάλασσας, αυτοί που έζησαν σαν τρελοί/ 

στη μέση τ’ ουρανού,/ 

αυτοί που φτιάξανε/ νόμους έξω από το νόμο,/ 

αυτοί που προσαρμόστηκαν/ 

σ’ έναν κόσμο κάτω από τον κόσμο/ 

αυτοί που πίστεψαν/ 

σ’ έναν θεό δούλο του θεού,/ 

αυτοί που τραγούδησαν/ 

στις σφαγές των βασιλιάδων,/ 

αυτοί που χόρεψαν/ 

στους πολέμους των αστών,/ 

αυτοί που προσευχήθηκαν/ 

στους εργατικούς αγώνες.../ 

...καταθέτοντας την τιμιότητα/ των χωριάτικων θρησκειών,/ 

ξεχνώντας την τιμή
του υποκόσμου,/ 

προδίνοντας την ειλικρίνεια/ 

των βαρβαρικών λαών/ 

πίσω από τους δικούς τους Αλή με τα Γαλάζια/ 

Μάτια - θα βγουν κάτω από τη γη για να ληστέψουν -/ 

θ’ ανέβουν από το βάθος της θάλασσας για να σκοτώσουν -/ 

θα κατεβούν από τα ύψη του ουρανού/ 

για ν’ αρπάξουν - και για να μάθουν στους συντρόφους/ 

εργάτες τη χαρά της ζωής -/ 

για να μάθουν στους αστούς/ 

τη χαρά της ελευθερίας -/ 

για να μάθουν τους χριστιανούς/ 

τη χαρά του θανάτου/ 

-θα καταστρέψουν τη Ρώμη/ 

και πάνω στα ερείπιά της/ 

θα καταθέσουν το σπόρο/ 

της Αρχαίας Ιστορίας./ 

Ύστερα με τον Πάπα και με το κάθε άγιο μυστήριο/ 

θα πάνε σαν τους τσιγγάνους/ 

τον ανήφορο προς τη Δύση και το Βορρά/ 

με τις κόκκινες σημαίες/ 

του Τρότσκι να κυματίζουν...».
Διάβασε το άρθρο του
Του Κώστα Καναβούρη.