Μου αρέσω

(Απόσπασμα)
Δεν είναι εύκολο να εμπιστευτώ έναν εαυτό για τον οποίο αμφιβάλλω, επικρίνω, ή περιφρονώ. Πώς να εμπιστευτώ έναν εαυτό που συχνά βάζω στη γωνία γιατί δεν είναι αρκετά ικανός, ή αρκετά δυνατός, ή αρκετά μάγκας; ‘Όταν έχω συναισθήματα δυσαρέσκειας ή προσδοκίας για τον εαυτό μου τότε είναι δύσκολο να μιλήσω για αυτοεμπιστοσύνη. Πως μπορώ να βασιστώ σ’ ένα εαυτό που δεν μ’ αρέσει; Σ’ ένα εαυτό που μ’ έχει εκθέσει, που μ’ χει αφήσει να πληγωθώ, ή που μ’ έχει μπερρδέψει;
Είναι δύσκολο να κοιτάξω αυτό τον εαυτό στον καθρέπτη, αυτόν που τα έχει κάνει θάλασσα στις σχέσεις, αυτόν που δεν κατάφερε να πάρει εκείνο το πτυχείο, αυτόν που δεν μπορεί να χάσει τα περιττά κιλά, αυτόν που ντρέπεται να κάνει έρωτα έτσι όπως θα του άρεσε πραγματικά, αυτόν που χρωστάει στις τράπεζες και έχει πανικοβληθεί, αυτόν που δεν βρίσκει δουλειά. Πως μπορώ να δώσω σ’ αυτόν τον εαυτό μια ευκαιρία; Φοβάμαι πως θα τα κάνει πάλι μούσκεμα. Είναι σχεδόν βέβαιο πως θα τα κάνει πάλι μούσκεμα.
Όλα αυτά ή κάποια από αυτά, θα μπορούσατε κι εσείς να τα πείτε στον εαυτό σας. Σίγουρα η ζωή μας δεν μπορεί να είναι γεμάτη επιτυχίες και βραβεία. Μια φυσιολογική ζωή έχει φόβους, δισταγμούς δυσκολίες και αποτυχίες. Όλοι έχουμε την εμπειρία να έχουμε προσπαθήσει κάτι και να μην τα έχουμε καταφέρει. Σε όλους μας έχει συμβεί να επιθυμήσουμε κάτι, να πιστέψουμε πως θα το αποκτήσουμε και τελικά να αναγκασθούμε να παραιτηθούμε. Επομένως σε κάποιο βαθμό όλοι έχουμε προδοθεί από τον ευατό μας που έχει πιστέψει πως θα τα καταφέρει! Η εμπιστοσύνη προς τον εαυτό μας γεννιέται από τη δύναμη της συγχώρεσης. Πρέπει να κλείσουμε τα μάτια και πολύ μαλακά, με πολύ προσοχή να πλησιάσουμε αυτόν τον εαυτό που μας απογοητεύει και να του μιλήσουμε όπως θα μιλούσαμε σε ένα φίλο που έχει την ανάγκη μας. Να τον πλησιάσουμε διακριτικά χωρίς άγχος. Δεν είναι τόσο τρομερό που είμαστε θυμωμένοι. Σίγουρα είναι πολύ ευχάριστο να είμαστε χαρούμεοι. Όμως ο εαυτός που πονάει, πληγώνεται ή θυμώνει, έχει και αυτός δικαίωμα στη ζωή. Αυτός ο εαυτός ζητάει δικαίωμα στη ζωή. Αυτός ο εαυτός ζητάει την αποδοχή μας. Μόνο αν αποδεχτούμε τον εαυτό μας έτσι όπως είναι, άνευ όρων, μόνο τότε το έδαφος το έδαφος γίνεται γόνιμο για να βλαστήσει η αυτοεκτίμηση (Foundation for Inner Peace, 1975)…

Σ΄ αυτούς φίλοι μου και σε πολλούς άλλους προβληματισμούς η Σμαρούλα Παντελή δίνει απαντήσεις τόσο απλές και τόσο εφαρμόσιμες ! όχι ρετσέτες βέβαια αλλά όμορφες στρογγυλές προτάσεις για ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤO ΑΔΙΕΞΟΔΟ!
1. Δεν χάθηκε ο κόσμος αν κάνω λάθος!
2. Έχω το δικαίωμα να ζητήσω βοήθεια
3. Είναι εν τάξει αν νιώθω κάποιο δυσάρεστο συναίσθημα
4. Δεν κινδυνεύω από τα δυσάρεστα συναισθήματα
5. Εχω το δικαίωμα να κάνω όνειρα και να επιθυμώ να τα εκπληρώσω. ..